اکرم شریعتی - استادیارگروه قلب و عروق، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران

مقدمه: بیماری های قلبی و عروقی به طور کلی مسئول مرگ و میر ۳۱ % مردم جهان می باشد. در این مطالعه می خواهیم ارتباط بین اندکس های آزمایشگاهی و درمان های دارویی با تعداد رگ های درگیر در بیماران قلبی را مورد بررسی قرار دهیم. مواد و روش ها: در این مطالعه ی کوهورت ، بیمارانی که به علت گرفتگی عروق کرونری به بیمارستان مراجعه کرده بودند، با معیار ورود به مطالعه یک تا سه عدد گرفتگی رگ کرونر به تعداد ۲۰۰ بیمار در سال ۲۰۱۸ وارد مطالعه ما شدند. بیومارکرهای بیماران قلبی و اندازه گیری سطح سرمی متغیر های آزمایشگاهی، سن، جنس، نمای توده بدنی، تعداد رگ های گرفتگی عروق کرونری، داروهای مصرفی و سابقه ی پزشکی بیماران ثبت شد. در ادامه بیماران بر اساس تعداد گرفتگی عروق کرونری به دو گروه که گروه اول فقط یک گرفتگی عروق کرونری داشته و دومین گروه با بیش از یک رگ ( ۲ یا سه رگ )گرفتگی عروق کرونری تفکیک شده و در انتها متغیر های مورد مطالعه بین این دو گروه مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: از ۲۰۰ بیمار مورد مطالعه، ۹۶ ( ۴۸ %) نفر گرفتگی یک رگ و ۱۰۴ ( ۵۲ %)نفر گرفتگی بیش از یک رگ ( ۲ یا ۳ رگ) داشتند. ۱۶۵ ( ۸۲.۹ %) نفر جنسیت مرد و ۳۴ ( ۱۷.۱ %) نفر جنسیت زن داشتند. در این مطالعه به این نتیجه رسیدیم که اختلاف معناداری از نظر میانگین سنی و نمای توده بدنی بین دو گروه بیماران با یک رگ یا بیش از یک رگ گرفتگی وجود ندارد. ابتلای عروق کرونر در قسمت های پروگزیمال، میانی و دیستال در سطح ۹۵ % و قسمت ابتدای رگ در سطح ۹۰ % در دو گروه یکسان نبوده و از نظر آماری معنی دار بوده اند.نتیجه گیری: در این مطالعه به این نتیجه رسیدیم که در بین بیماران با درگیری یک رگ، میزان شیوع درگیری رگ سیرکومفلکس چپ به طور معناداری کمتر از بیماران با درگیری چند رگ بود و میزان پذیرش مجدد بیماران با درگیری چند رگ به طور معناداری بالاتر از سایر بیماران بود. همچنین کنترل میزان هموگلوبین خون ممکن است بتواند بر تعداد رگ های درگیر در بیماران قلبی موثرباشد.

بیماری عروق کرونر، برون ده بطنی سمت چپ، هموگلوبین، پذیرش مجدد