مهران فرج اللهی - دانشیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور تهران
محمد رضا سرمدی - دانشیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور تهران
مهدی معینی کیا - دانشیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه محقق اردبیلی
حسین آدمیت - دانشجوی دکترای فلسفه تعلیم و تربیت، دانشگاه پیام نور تهران

این پژوهش با هدف مطالعه دلالت های تربیتی رویکرد روان شناختی سازنده­گرایی در طراحی محیط یادگیری الکترونیکی و هوشمند انجام گردید. روش پژوهش از نوع روش تحقیق آمیخته بود و جامعه آماری پژوهش در دو بخش کمی و کیفی مورد بررسی قرار گرفت که در بخش کیفی متخصصان و فعالان حوزه آموزش الکترونیکی و هوشمندسازی مدارس بوده و در بخش کمی نیز فعالان و کارشناسان و معلمان این حوزه در سطح شهر تهران بودند. روش نمونه­گیری در بخش کیفی هدفمند و در بخش کمی به شیوه اتفاقی بود. حجم نمونه کیفی در مرحله اشباع نظری ۱۶ نفر و نمونه کمی ۱۹۳ نفر بود. داده­های مرحله کیفی با روش مصاحبه و در مرحله کمی با پرسش­نامه حاصل از مصاحبه مرحله کیفی بود. پایایی پرسش­نامه استخراجی برابر ۸۸۶/۰ بوده روش تحلیل مرحله ی کمی تحلیل عاملی  اکتشافی بوده و عامل­های شناسایی شده شامل هدف، محتوا، روش تدریس، ارزشیابی، مواد و منابع یادگیری، فعالیت­های یادگیری، زمان، مکان و گروه­بندی به میزان ۲۹/۶۱ درصد دلالت­های تربیتی رویکرد سازنده­گرایی را در طراحی محیط یادگیری الکترونیکی و هوشمند تبیین می­نماید. به محققان پیشنهاد می­شود در طراحی محیط­های یادگیری الکترونیکی و هوشمند  از رویکرد روان شناختی سازنده­گرایی بهره ببرند.

سازنده گرایی, آموزش الکترونیکی, هوشمندسازی