افسانه لطفی عظیمی - دانش آموخته ی دکتری روان شناسی تربیتی، دانشگاه امام رضا (ع
فریبرز درتاج - استاد گروه روان شناسی، دانشگاه علامه طباطبایی
غلامعلی افروز - استاد ممتاز روان شناسی، دانشگاه تهران
محترم نعمت طاوسی - استادیار روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان براساس خودپنداشت تحصیلی و مسند مهارگری انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان رشته علوم تجربی سال آخر دبیرستان های دورهی دوم متوسطه دخترانه و پسرانه دولتی تهران در سال تحصیلی ۹۳-۱۳۹۲ تشکیل می دادند که ۵۶۰ دانش آموز دختر و پسر به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای، به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. به منظورجمع آوری داده ها از مقیاس خودپنداشت تحصیلی، مقیاس درونی بودن افراد قدرتمند و شانس و از نمره معدل به عنوان معیار پیشرفت تحصیلی استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون درSPSS۲۱ استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین خودپنداشت تحصیلی و مسند مهارگری با پیشرفت تحصیلی رابطه مستقیم معناداری (۰۱/۰>P) وجود دارد. همچنین، نتایج تحلیل رگرسیون آشکار کرد که تقریبا ۲۳ درصد از واریانس پیشرفت تحصیلی دانشآموزان براساس خودپنداشت تحصیلی و مسند مهارگری درونی به صورت مثبت قابل پیشبینی است. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که با افزایش خودپنداشت تحصیلی و مسند مهارگری درونی بر میزان پیشرفت تحصیلی دانشآموزان افزوده می شود. به عبارت دیگر خودپنداشت تحصیلی و مسندمهارگری از متغیرهای مهم در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان است.

خودپنداشت تحصیلی, مسندمهارگری, پیشرفت تحصیلی, دانش آموزان