فرزاد فرجی خیاوی
محمدرضا ملکی
ناصر صدر ممتاز
کوروش جعفریان

در بیمارستان فارابی به منظور افزایش کارآیی و مقابله با مشکلات موجود تصمیم گرفته شد از سازمان دهی تمام وقتی استفاده شود. در این سازماندهی، استادان به جای چهار روز صبح، دو روز صبح و بعد از ظهر در اتاق عمل و درمانگاه فعالیت می نمودند. این مقاله به بررسی تاثیر سازماندهی مذکور بر کارآیی اتاق های عمل و درمانگاه های بیمارستان فارابی می پردازد. پژوهش طراحی شده یک مطالعه توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی بود که با استفاده از مقایسه قبل و بعد انجام گرفت. برای انجام پژوهش شاخص های کارآیی شامل تعداد بیماران ویزیت شده در درمانگاه ها، تعداد عمل های جراحی و شاخص های بیمارستانی در یک سال قبل از اجرای سازماندهی جدید با یک سال بعد از اجرای آن مقایسه شد. نتایج بررسی نشان داد که پس از اجرای سازماندهی فوق الذکر تعداد عمل های سرپایی افزایش یافته است (P=۰.۰۰۵)، با این حال، تعداد عمل های بستری و مجموع عمل های جراحی (سرپایی و بستری) تغییر معنی داری نشان ندادند. کارآیی درمانگاه ها نیز پس از اجرای سازماندهی جدید افزایش قابل توجهی داشت (P=۰.۰۰۴). شاخص های بیمارستانی نشان دادند که کیفیت خدمات در دوره های مورد مقایسه تفاوت معنی داری نداشته است. هر چند به نظر می رسد این روش سازماندهی جهت بهبود کارآیی درمانگاه های تخصصی بیمارستان ها و اتاق های عمل سرپایی موثر باشد، بررسی تاثیر آن بر کارآیی کلی در بیمارستان ها نیازمند پژوهش های بیشتری با استفاده از پژوهش های مداخله ای است.

Extended work shifts, Efficiency, Farabi eye hospital, سازماندهی تمام وقتی, کارآیی, بیمارستان فارابی