سجاد کوهی - سطح ۳ حوزه علمیه. دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تهران
محسن مشکی - استادیار موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی ره

انسان در جهان امروزه به دنبال این است که شاد باشد. شادی را یکی از نیاز های اساسی خود می داند و در پی به دست آوردن آن دست به هر کاری می زند. اما اغلب موارد این شادی ها او را به ساحل آرامش نمی رساند و هنوز در تلاطم وجودی خود گرفتار است. شادی همان احساس آرامشی که با رهایی از غم و اضطراب ها در انسان پدیدار میشود. آرامشی که در بطرف کردن نیاز ها نمود پیدا می کند و در رسیدن به اهداف خلاصه می شود. اما انسان که موجودی جاودانه خواه و تمامیت طلب و تنوع پسند است چگونه و با چه وسیله ای می تواند نیاز هایش را برطرف کند تا به آن آسایش و آرامش برسد. در این دنیایی که جاودانه خواهی و تمامیت طلبی و تنوع پسندی عملا به صورت کامل امکان پذیر نیست، راه شادی را باید در خود جستجو کنیم نه در بیرون خود. آرامشی که خود باید به خودمان بدهیم نه اینکه از مادیات دنیایی انتظار آن را داشته باشیم همان شادی و آرامشی هست که می ماند و از بین نمی رود.

انسان، شادی، آرامش، رضایتمندی