بررسی کمی و کیفی جنگل شهری مناطق یک و پنج شهر تهران
عنوان مقاله: بررسی کمی و کیفی جنگل شهری مناطق یک و پنج شهر تهران
شناسه ملی مقاله: JR_ESTJ-23-6_019
منتشر شده در در سال 1400
شناسه ملی مقاله: JR_ESTJ-23-6_019
منتشر شده در در سال 1400
مشخصات نویسندگان مقاله:
مریم داغستانی - استادیار، گروه کشاورزی و منابع طبیعی، واحد ابهر، دانشگاه ازاد اسلامی، ابهر، ایران. (مسوول مکاتبات)
سارا کلهری - فارغ التحصیل گروه کشاورزی و منابع طبیعی، واحد ابهر، د انشگاه ازاد اسلامی، ابهر، ایران.
نینا رجایی - استادیار، گروه کشاورزی و منابع طبیعی، واحد ابهر، دانشگاه ازاد اسلامی، ابهر، ایران.
خلاصه مقاله:
مریم داغستانی - استادیار، گروه کشاورزی و منابع طبیعی، واحد ابهر، دانشگاه ازاد اسلامی، ابهر، ایران. (مسوول مکاتبات)
سارا کلهری - فارغ التحصیل گروه کشاورزی و منابع طبیعی، واحد ابهر، د انشگاه ازاد اسلامی، ابهر، ایران.
نینا رجایی - استادیار، گروه کشاورزی و منابع طبیعی، واحد ابهر، دانشگاه ازاد اسلامی، ابهر، ایران.
زمینه و هدف : از مولفههای مهم در رسیدن به پایداری شهری داشتن محیط زیست سالم، مطلوب و دسترسی به فضای سبز کافی است. جنگلهای شهری بهترین عملکرد را میان فضاهای سبز در نقشهای گوناگون ایفا میکنند، بررسی جنگلهای شهری یکی از راهکارهای مهم برای حل بسیاری از معضلات زیست محیطی است. هدف اصلی تحقیق داشتن اطلاعات دقیق از ساختار فضای سبز به منظور حفاظت و توسعه فضای سبز است.روش بررسی: این پژوهش به بررسی وضعیت کمی و کیفی و مقایسه دو منطقه از شهر تهران با هدف کسب اطلاعات برای حفاظت و توسعه بهینه فضای سبز میپردازد.به این منظور تعداد ۸۳ درخت قطعه نمونه در دو منطقه به روش سیستماتیک تصادفی آماربرداری شدند. در درون کرتها برخی مشخصههای رویش درخت ها اندازهگیری شدند و سپس شاخص های توصیفی، جداول توافقی آزمون های آماری برای بررسی و مقایسه کمیت و کیفیت درختان مورد استفاده قرار گرفتند. داده های این تحقیق در سال ۱۳۹۷ جمع آوری شده اند.یافته ها: نتایج بیانگر وجود تفاوت معنیدار در تاجپوشش جنگلهای شهری دو منطقه است و در سایر مشخصهها تفاوت معنیداری مشاهده نشد. نتایج نشان داد که گونه چنار (Platanus orientalis)دارای بیشترین فراوانی در دو منطقه است. بین مشخصههای اندازهگیری شده درصد تاجپوشش دو منطقه تفاوت معنیداری را نشان داد. بین مشخصه شیب قطعه نمونهها با ارتفاع، قطربرابرسینه، قطر بن، تعداد پایه در قطعه نمونه و تعداد پاجوش درخت ها رابطه مثبت و معنیداری وجود دارد.بحث و نتیجه گیری: علی رغم عدم تفاوت معنیدار در میانگین شادابی گونههای دو منطقه، نتایج نشان داد بالاترین میزان شادابی گونهها در منطقه یک مربوط به بلوط (Quercus macranthera)، توت سفید (Morus alba)و تبریزی ( Populus nigra) و در منطقه پنج مربوط به اقاقیا (Robiniap pseudoacacia)و آیلان (Ailanthus altissima) بوده است. بنابراین گونههای ذکر شده برای توسعه جنگلهای شهری در این مناطق قابل توصیه هستند.
کلمات کلیدی: پایداری, جنگل شهری, شهرسازی, فضای سبز
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1443214/