پژوهش حاضر با هدف شناخت ابعاد موبینگ بدون توجه به دفعات یا مدت زمان تکرار آن با مدنظر قراردادن تجربیات زیسته کارکنان شاغل در شعب یک بانک خصوصی در شهر تهران انجام شد. راهبرد پژوهش، کیفی و از نوع پدیدارشناسی توصیفی است. داده های موردنیاز از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته عمیق با ۱۱ نفر از کارکنان شعب به صورت نمونه گیری هدفمند به دست آمد که از فرآیند ۷ مرحله ای کلایزی جهت مرتب سازی، سازمان دهی و تجزیه و تحلیل داده های روایت شده استفاده گردید. یافته های پژوهش منجر به شناسایی ۳ مقوله اصلی «۱) حمله به کیفیت زندگی شغلی قربانی، ۲) حمله به شخصیت قربانی و ۳) حمله به ارتباطات اجتماعی قربانی » و ۱۲ مقوله فرعی «بی اعتبار نشان دادن عملکرد شغلی، تفویض وظایف بی معنی و توهین آمیز، کاهش امتیازات شغلی، ارزیابی عملکرد ناعادلانه، دریغ کردن اطلاعات، تحت نظر قرار دادن، انتشار شایعات، تحقیر کردن در برابر دیگران، تهدید کردن، ممانعت ا ز مکالمه همکاران با قربانی، ممانعت از مکالمه مشتریان یا قربانی و به رسمیت نشناختن» شد. نتایج نشان دادند که موبینگ پدیه ای شایع در بین کارکنان بانک است که نیازمند اقدامات فوری بازدارنده است.