Sh Mousavi
M azad
B Pakbin
A Momeni

مقدمه: اثرات ضد سرطانی کورکومین در سرطان های مختلف، از طریق بسیاری از مطالعات به اثبات رسیده است. در سرطان ها، مسیرهای سیگنال دهی دچار تغییراتی می شوند که بیان یک یا چند ژن سرکوبگر تومور و یا انکوژن ها را تحت تاثیر قرار می دهند. این تغییرات، می تواند به دلیل اثرات ژنتیکی مثل جهش در توالی ژن ها و یا اثرات اپی ژنتیکی مثل متیلاسیون پروموتر باشد. از جمله مسیرهایی که در سرطان پانکراس دچار تغییر می شوند، مسیر سیگنال دهی Wnt است. اهداف: در این مطالعه، اثرات کورکومین بر روی بیان و متیلاسیون پروموتر دوژن DNMT۱ و CDH۱ از ژن های کلیدی متیلاسیون و اتصالات سلولی، می باشد. مواد و روش ها : رده سلولی سرطان پانکراس MiaPacaII، پس از کشت در پلیت های۹۶ خانه مخصوص کشت سلول، کورکومین در غلظت های ۲، ۵، ۱۰، ۲۰، ۴۰ و ۸۰ میکرومولار به هر خانه اضافه گردید. در بازه های زمانی ۲۴، ۴۸ و ۷۲ ساعت، سلول ها برداشت و آزمون MTT ، بررسی زنده ماندن سلول ها انجام شد و تغییرات الگوی بیان ژن های DNMT۱ و CDH۱ از طریق روش Real time PCR و متیلاسیون با روش MSP انجام شد. نتایج : نتایج ما نشان دادند که کورکومین با غلظت های ۲ ، ۵ ،۱۰ میکرومولار، هیچ اثرمعنی داری بر تکثیر سلول ها ندارد. اما در غلظت های ۲۰ ، ۴۰ و ۸۰ میکرومولار اثر مهاری در تکثیر سلول های سرطانی داشته و باعث کاهش بیان ژن DNMT۱ و افزایش بیان ژن CDH۱ می شود. بررسی اثر کورکومین بر روی الگوی متیلاسیون پروموتر دو ژن DNMT۱ و CDH۱، عدم تاثیر آن را بر متیلاسیون CDH۱ و کاهش متیلاسیون ژن DNMT۱ نشان داد نتیجه گیری : این مطالعه نشان داد که کورکومین با کاهش بیان DNMT۱ و همچنین کاهش متیلاسیون این ژن می گردد . افزایش بیانCDH۱ توسط کورکومین می تواند پیشنهاد دهنده کورکومین به عنوان کاندیدی برای پیشگیری و یا درمان سرطان پانکراس باشد

کورکومین ، MiaPacaII ، DNMT۱، CDH۱، pancreatic cancer، methylation