محمدرضا اسکندری روزبهانی - کارشناس ارشد مهندسی معماری

نمایشگاه جهانی در زمان های مختلف، همواره اهداف، برنامه ها و رویکردهای ملت ها را در قالب معماری و کالبد غرفه ها محقق ساخته است. این رویداد در تحولات خود، فضایی را برای کشورها فراهم نموده تا انتخاب کنند که چه تصویری از معماری خود را در جهت تعاملات و گفت وگوهای جهانی می خواهند ارائه دهند. در این راستا، پژوهش حاضر سعی دارد تا مشخص کند که کشور ژاپن در طول برگزاری نمایشگاه های جهانی، از طریق معماری، به چه صورت خود را بیان کرده و چه رویکردهایی را دنبال نموده است. پژوهش حاضر با روش تحلیلی-تبیینی و با رویکرد کیفی، به منظور دستیابی به راهبردها و رویکردهای اساسی معماری در نحوه حضور غرفه های ژاپن، از مطالعات کتابخانه ای بهره گیری نموده است. معماری غرفه های کشور ژاپن، باتوجه به ویژگی های مشابه، دوره های تاریخی ویژه ای را روشن ساخته اند که متناسب با محتوای خود؛ در پژوهش حاضر، تحلیل، بررسی و سازماندهی شده اند. نتایج نشان می دهد که چهار دوره تاریخی بر رویکردها و راهبردهای طراحی معماری غرفه های کشور ژاپن حاکم بوده است که شامل: ۱. استفاده از الگوها و سبک های سنتی (۱۹۳۳-۱۸۷۳)، ۲. تلفیق سبک مدرن با الگوهای ژاپنی (۱۹۳۹- ۱۹۳۷)، ۳. به کارگیری فناوری های نوین در ترکیب با الگوها و رویکردهای جدید ژاپنی (۱۹۹۲-۱۹۵۸) و ۴. توجه به بحران های زیست-محیطی و توسعه معماری پایدار (۲۰۱۵-۲۰۰۰) می باشند.

واژه های کلیدی: نمایشگاه جهانی، طراحی غرفه، کشور ژاپن، تحول معماری.