محمدرضا نجفی - دانشجوی کارشناسی پیوسته ی آموزش زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فرهنگیان شهید رجایی قزوین

شعر درخشان «جنگل» با مضمون اجتماعی، سروده ی هوشنگ ابتهاج، در قالب نیمایی است. عاطفه ی اصلی شعر غم و اندوه برآمده از مرگ قهرمان در جامعه ای رنج کشیده است که لحنی ساده، صمیمی و سوزناک دارد. در این پژوهش با رویکردی فرمالیستی تلاش شده است تا چگونگی آفرینش و انتقال معنی شعر، در دو بعد فکری و زیبایی شناختی، شرح داده شود. بررسی های انجام شده در این پژوهش نشان می دهد که انتخاب وزن و واژگان متناسب با محتوای شعر، اهمیت زیادی در مقبولیت این اثر دارد. همچنین تصویرهای متعادل و میزان استفادهی درست از صناعات ادبی، منظومه ی معنایی منسجمی به وجود آورده است که نظر اهالی ادب را به خود جلب و آن را ماندگار کرده است.

ابتهاج، جنگل، زیبایی شناختی، فرمالیسم، قلمروی فکری