نسترن ریاحی نوری - استادیار گروه پژوهشی مواد غیرفلزی، پژوهشگاه نیرو، تهران، ایران
حسین کوهانی - مربی، گروه پژوهشی مواد غیرفلزی، پژوهشگاه نیرو، تهران، ایران
حسام فلاح آرانی - استادیار، گروه پژوهشی مواد غیرفلزی، پژوهشگاه نیرو، تهران، ایران
علی مهدیخانی - مربی، گروه پژوهشی مواد غیرفلزی، پژوهشگاه نیرو، تهران، ایران

صنایع سرامیک شامل صنعت شیشه، سیمان، دیرگداز، کاشی و چینی میباشد که با توجه به وجود فرآیندهای متغیر تولید (از جمله تغییر در مواد اولیه، عدم رعایت کلیه استانداردهای تولید و تغییر در روش های تولید) وجود ضایعات و دورریز امری اجتناب ناپذیر است. برخی از ضایعات به وجود آمده در فرآیندهای تولیدی به دلیل از دست دادن خصوصیات اصلی اولیه دیگر قابل بازیافت نیستند اما با به کار بردن برخی تدابیر و تغییرات کنترلی استفاده از گروهی از دورریزها و ضایعات نه تنها از لحاظ اقتصادی دارای صرفه زیادی است بلکه از لحاظ خواص نیز خصوصیات مطلوبی در محصول به وجود می آورد. در اغلب صنایع سرامیک، ضایعات با رعایت اصول و نکات معینی قابل بازیافت هستند. به عنوان مثال در فرآیند تولید آجرهای نسوز، تولید مقره های پرسلانی، تولید کاشی و ... میتوان با در نظر گرفتن شرایط خاص از دورریزهای بوجود آمده در حین تولید استفاده نمود.

بازیافت، چرخه تولید، ضایعات