کیمیا احمدپور - کارشناسی ارشد، گروه بیومواد، دانشکده مواد و متالورژی، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
مریم تاج آبادی - استادیار، گروه بیومواد، دانشکده مواد و متالورژی، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
حمیدرضا رضایی - استاد، گروه بیومواد، دانشکده مواد و متالورژی، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران

روشهای مختلفی برای دارورسانی وجود دارد. سیستمهای رهایش دارو هدفمند با حفظ غلظت دارو در زمانی مشخص، کنترل سرعت رهایش دارو و امکان رساندن دارو به یک بافت خاص میتوانند چشم انداز جدیدی را در زمینه ی دارورسانی ایجاد کنند. نانومیله های طلا به روش seed-mediated growth سنتز و با پلیمر پنیپم پوشش داده شدند. سپس رهایش دارو آموکسی سیلین به مدت ۱۷ روز در فسفات بافر سالین مورد ارزیابی قرار گرفت.تصاویر TEM نشان داد که نانومیله هایی با میانگین طول ۷۱/۶۲ نانومتر و عرض ۲۸/۳۱ نانومتر تشکیل شده و با دارا بودن دو پیک جذبی در ۷۰۰ و ۵۲۰ نانومتر در طیف UV-vis میله ای بودن آنها ثابت شد. نتایج حاصل از FTIR ثابت کرد که پوشش پنیپم روی نانومیله ها ایجاد شده و در تصاویر TEM نیز مشهود بود. پروفایل رهایش دارو نشان داد که افزودن پنیپم به نانومیله های طلا سبب افزایش زمان رهایش دارو در طولانی مدت میگردد. این پژوهش نشان میدهد که نانومیله های پوشش داده شده با پنیپم میتواند به عنوان حامل دارویی کارآمد باشد و رهایش دارو را به صورت هدفمند و کنترل شده انجام دهد.

نانومیله طلا، پنیپم، رهایش دارو، آموکسی سیلین