مریم امیری - گروه کامپیوتر، دانشکده فنی و مهندسی، موسسه آموزش عالی جهاد دانشگاه خوزستان، اهواز، ایران
محمدرضا نوری مهر - گروه آموزشی مهندسی کامپیوتر، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی اهواز، اهواز، ایران
محمدعلی نیزاری - گروه کامپیوتر، دانشکده فنی و مهندسی، موسسه آموزش عالی جهاد دانشگاه خوزستان، اهواز، ایران

تقاضای روزافزون مسیریابی در حوزه ارتباطات، مهمترین موضوع در شبکه های موردی امروزه است. شبکه های موردی پروازی . Flying Ad Hoc Network (FANET) یکی از حوزه های نوظهور است که از شبکه های موردی موبایل تکامل یافته است. انتخاب بهترین مسیر بهینه در هر شبکه یک چالش واقعی برای یک پروتکل مسیریابی است. ازآنجاکه عملکرد شبکه مانند توان عملیاتی، کیفیت خدمات((QoS ، زمان پاسخ و سایر پارامترهای کلیدی به کارایی الگوریتم در حال اجرا در داخل پروتکل مسیریابی بستگی دارد. پیچیدگی و تنوع مسئله به دلیل توپولوژی پویا و تحرک بالا گره های شبکه های موردی پروازی افزایش می یابد. با توجه به این چالشها، عملکرد و کارایی پروتکل مسیریابی بسیار حیاتی میشود؛ بنابراین، بیشتر راهکارها مسیریابی در این شبکه ها از پیامهای راهنما (Beacon) برای شناخت همسایگان در دسترس خود استفاده میکنند. مسیریابی در شبکه های موردی پروازی با تکیه به پیام راهنما از اشکالات مهمی مانند حلقه زمانی در مسیر ارسال، مصرف پهنای باند در دسترس، پیشرفت به عقب با توجه به اطلاعات کهنه و قدیمی رنج میبرد. در این مقاله، پروتکل (LQ-GPDM) که، یک روش مسیریابی بدون پیام راهنما (Beacon Less) مبتنی بر مبدا ارائه شده است؛ که هدف آن یافتن مسیر ارسالی بهینه است. شبیه سازی این مقاله با استفاده از نرمافزار NS-۲ با در نظر گرفتن معیارهای کیفیت لینک، مکان جغرافیایی و جهت حرکت گره صورت گرفته است و نتایج شبیه سازی نشان میدهد که پروتکل LQ-GPDM نسبت به پروتکل FP-ABOR از عملکرد بهتری برخوردار است چرا که توانسته کیفیت سرویس شبکه را بهتر کند و بهترین مسیر ازلحاظ تعداد گام و ترافیک کم را برای ارسال و دریافت داده انتخاب کند.

شبکه های موردی پروازی، مسیریابی، کیفیت لینک، مکان جغرافیایی و جهت گره، پیام راهنما