سعید عشقی - Dept. of Hort. Sci., Faculty of Agric., Shiraz Univ., Shiraz, Iran
سمیه محرمی - Dept. of Hort. Sci., Faculty of Agric., Shiraz Univ., Shiraz, Iran
بابک جمالی - Dept. of Hort. Sci., Faculty of Agric., Shiraz Univ., Shiraz, Iran

به خاطر روند رو به رشد شور شدن منابع آب و ناگزیر بودن استفاده از آب های غیر متعارف، پژوهشی با هدف تعیین دامنه تحمل شوری توت فرنگی رقم "پاروس" و نقش احتمالی اسید سالیسیلیک در تخفیف اثر منفی شوری برنامه ریزی شد. در این پژوهش، تاثیر سطوح مختلف شوری (صفر، ۲۰ و ۴۰ میلی مولار در محلول غذایی) و اسید سالیسیلیک (صفر، ۱۰۰، ۲۰۰ و ۳۰۰ میلی گرم در لیتر به صورت محلول پاشی) بر این گیاه مورد بررسی قرار گرفت. نشاهای ریشه دار در گلدان های پلاستیکی ۳ لیتری حاوی محیط کشت پرلایت و کوکوپیت (۱:۱) در گلخانه کشت شدند. دمای روز و شب به ترتیب ۳±۲۳ و ۳±۱۵ درجه سلسیوس، نور طبیعی خورشید و رطوبت نسبی ۶۰ تا ۷۰ درصد بود. پس از استقرار گیاهان، تیمارهای شوری اعمال شد. نتایج نشان داد که شوری دارای تاثیر منفی بر بیشتر ویژگی های مورد ارزیابی بود، و باعث کاهش وزن تر و خشک شاخساره و ریشه ها گردید. همچنین، شوری باعث کاهش ویتامین ث میوه ها شد. محلول پاشی برگی اسید سالیسیلیک در غلظت ۲۰۰ میلی گرم در لیتر باعث افزایش سطح تحمل گیاهان نظیر سطح برگ، وزن خشک شاخساره و ریشه و عملکرد گردید. این اثر بهبود دهنده با افزایش غلظت نمک به ۴۰ میلی مولار کاهش یافت. به طور کلی، کاربرد اسید سالیسیلیک، به ویژه در غلظت ۲۰۰ میلی گرم در لیتر، در شرایط شوری ملایم توانست اثر منفی تنش شوری بر رشد گیاه توت فرنگی را کاهش دهد.

Salinity stress, Growth, Sodium chloride, Yield, تنش شوری, رشد, کلرید سدیم, عملکرد