محسن ناظمی - دانشجوی دکترای روانشناسی دانشگاه ازاد اسلامی، واحد بیرجند، خراسان جنوبی، ایران
هادی شاهینی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی دانشگاه چمران اهواز، خوزستان، ایران
نوید حسینی آرین - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات نیشابور، خراسان رضوی، ایران
املیا تاتاری - کارشناسی ارشد روانشناسی، موسسه آموزش عالی بهار مشهد، خراسان رضوی، ایران
تینا کرباسی - دانشجوی دکترای روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات نیشابور، خراسان رضوی، ایران
حسن توزنده جانی - دانشیار، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات نیشابور، خراسان رضوی، ایران

مقدمه: هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی بر بهبود عادات پرخوری و شدت پرخوری در دختران مبتلا به پرخوری عصبی بود. روش کار: بدین منظور از بین افراد مبتلا به این اختلال که به کلینیک های روانپزشکی و روانشناسی شهر مشهد مراجعه کردند تعداد ۲۰ نفر به صورت داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش طی ۱۲ جلسه رفتاردرمانی دیالکتیک را دریافت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. متغیر وابسته در دو نوبت پیش آزمون و پس آزمون مورد اندازه گیری قرار گرفت. برای اندازه گیری متغیرها از پرسشنامه های عادات خوردن و شدت پرخوری استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس تک متغیره نشان داد که با کنترل اثرات پیش آزمون، رفتاردرمانی دیالکتیکی اثر معناداری بر بهبود و کنترل عادات پرخوری و شدت پرخوری در افراد مبتلا به اختلال پرخوری عصبی داشت. بحث و نتیجه گیری: بنابراین مطالعه ی حاضر نشان می دهد که رفتار درمانی دیالکتیکی با ارائه ی آگاهی در زمینه ی خطاهای شناختی، رفتاری و هیجانی ماهیت علائم اختلال بولیمیا، مراجع را مجاب به تغییر و دستیابی به روش های سازنده تر و هدایت افکارش می کند.

رفتاردرمانی دیالکتیکی، عادات خوردن، شدت پرخوری، بولیمیا