افسانه شهرکی - دانشجو دوره دکتری تخصصی فرآورده های چندسازه چوب، دانشگاه زابل، زابل، ایران.
بابک نصرتی ششکل - دانشیار گروه علوم و صنایع چوب و کاغذ، دانشگاه زابل، زابل، ایران.
مهدی جنوبی - دانشگاه تهران
مجید عبدوس - گروه شیمی پلیمر، دانشکده شیمی، دانشگاه امیرکبیر، تهران، ایران
محمد دهمرده قلعه نو - استادیار گروه علوم و صنایع چوب و کاغذ، دانشگاه زابل، زابل، ایران.

هدف این پژوهش، بررسی رفتار زیست­تخریب­پذیری و خواص گرمایی نانوکامپوزیت­های پلی­کاپرولاکتون/ پلی­لاکتیک اسید/ نانوکریستال سلولز بود. پلی­کاپرولاکتون و پلی­لاکتیک اسید با نسبت­های ۱۰۰/۰، ۹۵/۵، ۹۰/۱۰ و ۸۰/۲۰ درصد در کلروفرم حل شدند و نانو­کریستال سلولز در سطوح ۰، ۵/۰، ۱ و ۳ درصد به ترکیبات اضافه شد و نانوکامپوزیت­ها به روش ریخته­گری حلال تهیه شدند. سپس، رفتار زیست تخریب پذیری آن­ها در محیط خاک بررسی شد. خواص گرمایی نانوکامپوزیت­ها، توسط آزمون­های وزن سنجی گرمایی و گرماسنجی روبشی تفاضلی بررسی شد. میکروسکوپ الکترونی پویشی گسیل­میدانی نیز برای مطالعه میکروسکوپی نانوکامپوزیت­ها، استفاده شد. نتایج نشان داد که با افزایش نانو­کریستال سلولز تا ۱ درصد، کاهش جرم نانوکامپوزیت­ها افزایش یافت، اما افزودن ۳ درصد از آن منجر به افت کاهش جرم نانوکامپوزیت­ها شد. با افزایش پلی­لاکتیک اسید، تا ۱۰ درصد، کاهش جرم کامپوزیت­ها کاهش یافت اما افزودن ۲۰ درصد از آن منجر به افت کاهش جرم کامپوزیت­ها شد. افزودن نانوکریستال سلولز به پلی­کاپرولاکتون، مقاومت گرمایی آن را افزایش داد، اما افزودن پلی­لاکتیک اسید این مقاومت را کاهش داد. نتایج میکروسکوپ الکترونی پویشی، تخریب نانوکامپوزیت­ها در خاک را تائید کردند.

زیست تخریب پذیری, نانوکامپوزیت, نانوکریستال سلولز, پلی کاپرولاکتون, پلی لاکتیک اسید