آرین حیدری مطلق - دانشجوی دکتری آبیاری و زهکشی، گروه مهندسی آب، دانشگاه شهید چمران اهواز
عبدالرحیم هوشمند - دانشیار، گروه مهندسی آب، دانشگاه شهید چمران اهواز

برآورد دقیق مقدار oET در هر منطقه و اهمیت آن در مدیریت منابع آب و برنامه ریزی آبیاری امری ضروری است. هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی مدل های ماهرینگر، بلانی کریدل، تشعشی فائو،روماننکو، تورک، هارگریوزسامانی، پریستلی تیلور و مکینگ، نسبت به مدل مرجع فائو پنمن مانتیث می باشد. برای این منظور از اطلاعات ماهانه درجه حرارت حداکثر و درجه حرارت حداقل، رطوبت نسبی حداکثر و رطوبت نسبی حداقل، تابش خورشیدی و سرعت باد در ارتفاع دو متری مربوط به دوره زمانی ۲۰ ساله ( ۱۳۹۹ - ۱۳۸۰) ایستگاه سینوپتیک دلفان استفاده شد. نتایج ارزیابی نشان داد مدل ماهرینگر با RMSE=۱/۲۹,R۲=۰/۹۸,AARE=۰/۱۴,NS=۰/۹۳,MAE=۰/۹۸ بیشترین دقت و مدل مکینگ با RMSE=۵/۱۹,R۲=۰/۸۶,AARE=۱/۳۴ و MAE=۴/۱۶ پائین ترین دقت را نسبت مدل مرجع داشته است.

تبخیر و تعرق، ارزیابی، مدل های تجربی، فائوپنمن مانتیث، دلفان