مصطفی خانزادی - استاد دانشکده عمران و رئیس مرکز تحققات سیمان دانشگاه علم و صنعت
گرشاسب خزائنی - دانشجوی دکتری سازده دانشگاه علم و صنعت
علی بهنود - کارشناس ارشد مرکز تحقیقات سیمان دانشگاه علم و صنعت

در سالهای اخیر توسعه در تکنولو ژی بتن این امکان را فراهم نموده تا بتوان بتن خود تراکم تولید نمود که کارائی و مقاومت آن فراتر از کارائی و مقاومت بتن معمولی می باشد. بتن خود تراکم ، بتنی است که تحت تأثیر نیر وی ثقلی جریان یافته و متراکم می گردد در حالیکه مقاومت مناسبی در برابر جداشدگی یا آب انداختن دارد . مطالعات نشان می دهد بتن سخت شده دارای دوام و مقاومت قابل قبولی خواهد بود، اگر بتن دارای خواص رئولو ژی قابل قبولی داشته باشد ؛ .لذا با در نظر گرفتن هدف از طرح بتن خود تراکم ، نقش مطالعات رئولوژی را در برآورد خواص بتن خود تراکم به وضوح می توان دید . در این مقاله علاوه بر نگاهی اجمالی به مفاهیم کارآئی ، رئولوژی و مشتقات آن ؛ بخشی از نتایج آزمایشات مربوط به رئولوژی بتن خود تراکم را با در نظر گرفتن اثرات تغییرات آب به سیمان و درصد فوق روان کننده بر روی خواص رئولوژی بتن خود تراکم در مقایسه با بتن معمولی با انجام آزمایشات VFسلامپ فلو ، جی رینگ، ال فلو و دو نقطه ای مورد ارزیابی قرار گرفته است . نتایج این مطالعه نشان می دهد که در صورت افزایش نسبت آب به سیمان یا فوق روان کننده از یک مقدار مشخص ؛ خواص رئولوژی بتن کاهش یافته ، کارآیی پایین آمده و در نتیجه مخلوط بتنی ناپایدار وجدا شده را مشاهده خواهیم کرد . همچنین مشاهده شد که دو نمونه بتن با اسلامپ فلو مشابه ممکن است خواص رئولوژی متفاوتی داشته و در قالب ، رفتار حرکتی متفاوتی داشته باشند

بتن ، بتن خود تراکم ، رئولوژی ، کارایی ، دوام بتن