سید ابراهیم حسینی - استادیار گروه حقوق موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، ایران

پیشگیری از ارتکاب جرم به معنای پیش بینی، شناسایی و ارزیابی خطر وقوع جرم و اتخاذ تدابیر و اقدامات لازم برای از بین بردن یا کاهش آن، که همواره یکی از مهم ترین دغدغه های نظام های حقوقی بوده، امروزه یکی از مهم ترین ارکان سیاست جنایی کشورها را تشکیل می دهد. بی تردید در کنار دستگاه های قضایی و اجرایی و انتظامی بلکه مقدم بر آنها، دستگاه قانونگذاری با وضع قوانین کارآمد و موثر، به ویژه در ایران و کشورهای پیرو نظام حقوقی مدون، می تواند هم با جرم انگاری اعمال مجرمانه و تنظیم فهرستی از جرایم و مجازاتها و آگاه نمودن افراد جامعه نسبت به رفتارهای ضداجتماعی، در پیشگیری از جرایم تاثیر شایسته ای داشته باشد و هم با بسیج کردن و جهت دادن به دستگاه های قضایی و اجرایی از وقوع و شیوع آسیب های اجتماعی پیشگیری کند. امروزه پاشنه آشیل جمهوری اسلامی، گسترش فساد و ارتکاب جرائم و در نتیجه پیشامد آسیب های اجتماعی است که با گستره و دسترسی وسیع و آسان فضای مجازی تصاعد هندسی پیدا کرده آثار مخرب و ویرانگر آن بالاتر از حد تصور است. در این تحقیق تلاش کردیم تا با شیوه تحلیلی انتقادی، نقش قانون را در پیشگیری از جرم، و آسیب های اجتماعی بررسی کنیم.

پیشگیری, قانون, جرم, آسیب اجتماعی, مجازات, بازدارندگی