آزیتا دبیری - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق بین الملل، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاداسلامی، تهران، ایران
حسن صدیق - عضو هیئت علمی گروه حقوق، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاداسلامی، تهران، ایران

امروزه با تغییر ساختار نظام بین الملل پس از جنگ سرد و ظهور قدرت های جدید در صحنه نظام بین الملل و با توجه به جند برابر شدن اعضای سازمان ملل متحد، اصلاح ساختار شورای امنیت سازمان ملل متحد ضروری به نظر می رسد. با این حال اصلاحات در سازمان ملل و شورای امنیت نمی تواند بدون توجه به توزیع قدرت و ساختار نظام بین الملل صورت گیرد. نوع توزیع قدرت در نظام بین الملل به دو صورت، موانعی را در برابر اصلاحات سازمان ملل و شورای امنیت ایجاد کرده است. تعدادی از، این موانع از ساختار خود سازمان ملل متحد مانند دیدگاه های اعضای دائمی شورای امنیت، وجود حق وتو و مشکل تصویب وتعدادی نیز از واقعیت های سیاسی خارج از سازمان ملل مانند رقابت های سیاسی و منطقه ای دولت ها در قالب حفظ وضع موجود فقدان اجماع نظر میان طرفداران اصلاحات شورای امنیت و مسائل مربوط به کشورهای نامزد عضو دائم در شورای امنیت، ناشی می شود. نوع توزیع قدرت در سازمان ملل و اعطای امتیازات ویژه به اعضای دائمی خود به منزله، مانعی در برابر اصلاحات سازمان ملل مطرح شده است. این کشورها که با توجه به توانایی های خود پس از جنگ جهانی دوم امتیازاتی را به دست آورده اند که مانع از اصلاحات در شورای امنیت را در پی دارد.نوشتار حاضر با روشی توصیفی-تحلیلی به تبیین و بررسی این موانع پرداخته است.

سازمان ملل، شورای امنیت، اعضای دائم شورای امنیت،اصلاح شورای امنیت