نرگس میرزایی کشه ای فراهانی - دانشجو روابط بین الملل مقطع کارشناسی ارشد، دانشگاه علامه طباطبایی
رضا احدی شهری - دانشجو روابط بین الملل مقطع کارشناسی ارشد، دانشگاه علامه طباطبایی

چین و ایران؛ دو کشور قدیمی و متمدن در آسیا بوده و مناسبات فرهنگی آنان در قالب ادیان و مذاهب شکل گرفته و ماندگارترین کالای مبادله شده میان دو ملت، مبادلات فرهنگی و دینی است. ایران و چین در طول تاریخ مناسبات بسیار نزدیکی با هم داشته اند. در واقع یاد آوری روند تاریخی روابط بین ایران و چین جدید از ارزش و اهمیت فراوانی برخوردار است و این مسئله تاثیرات عمیقی بر حوزههای اقتصادی، سیاسی و فرهنگی دو کشور داشته است. از این جهت بررسی جایگاه فرهنگ و اشتراکات فرهنگی در روابط این دو کشور دارای اهمیت زیادی است. هدف این نوشتار بررسی جایگاه فرهنگ، اشتراکات فرهنگی و عوامل تعیین کننده روابط دو کشور و در ادامه ارائه الگویی راهبردی در جهت تحکیم روابط سیاسی این دو کشور از طریق مناسبات فرهنگی است. سوال اصلی این پژوهش این است که فرهنگ چه نقش و جایگاهی در روابط میان دو کشور ایفا میکند و چه متغیرهایی در وضعیت کنونی شکل دهندهی روابط ایران و چین هستند. فرضیه اصلی پژوهش این است که فرهنگ در فرایند روابط تاریخی ایران و چین منجر به شکل گیری میراث مشترک فرهنگی بین دو کشور شده و برخی همپوشانیها در سیاست خارجی دو کشور، اشتراکات فرهنگی، مبادلات اقتصادی، نظامی و همکاری در حوزه انرژی از متغیرها و عوامل توسعه بخش روابط دو کشور هستند. در این نوشتار از چارچوب نظری سازه انگاری در روابط بین الملل استفاده شده است و در نهایت حاکی از این نتیجه است که میراث مشترک فرهنگی شکل گرفته میان دو کشور با وجود برخی از تضادهای موجود و متغیرهای محدود کننده از جمله انتخاب استراتژیک چین و روابط همکاری جویانه این کشور با قدرت های غربی، منجر به همگرایی چین و ایران در حوزههای گوناگون شده است و میتوان از طریق برقراری و تقویت مناسبات فرهنگی روابط سیاسی را نیز تحکیم نمود.

ایران، چین، فرهنگ، مناسبات فرهنگی، روابط سیاسی