رویا حرثی روزبهانی - گروه علوم اقتصادی(گرایش: بازرگانی)، کارشناس آموزش

امروز اجتماعات به جوامع علمی و شهروندان نیز به کاربران شبکه ای اطلاعاتی تبدیل شده اند. اکنون مردم بیشتر به حقوقشان آگاه هستند و سعی می کنند که توانانی های خود را در اخذ تصمیمات آگاهانه در جنبه های تاثیر گذار بر زندگی شان توسعه دهند. در همین راستا ایده شهر الکترونیکی در اقصی نقاط دنیا مورد توجه قرار گرفته است و کشورهای توسعه یافته حرکت هایی را در جهت نیل به این هدف شروع کرده اند. می توان گفت که شهرالکترونیک از حد یک ایده جدید فراتر رفته و همه کشورهای توسعه یافته وحتی در حال توسعه، گام های موفقی را به سوی این هدف طولانی مدت برداشته اند. شهرهای الکترونیکی نرم افزار و سخت افزار مورد نیاز را برای دسترس شهروندان در تمامی اوقات شبانه روز به پایگاه های داده خدمات دولتی و بخش خصوصی بر روی اینترنت فراهم می آورند. توسعه ی چشمگیر فناوری های اطلاعات و ارتباطات و گسترش اینترنت از یک سو و نیاز مدیریت شهری به ایده های نو در اداره ی شهرها و ضرورت ارتقاء مشارکت شهروندان از سوی دیگر، ما را در برابر دروازه های شهرهای الکترونیک قرار داده است. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی زیرساخت های لازم در تحقق شهر الکترونیک با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. تفاوت بین شهر هوشمند و شهر الکترونیکی خط باریکی است و در واقع این دو مفهوم در امتداد هم قرار داشته و بعد از ایجاد ابزار الکترونیکی جهت ارائه خدمات توسط شهر الکترونیک به بکارگیری خلاقانه و هوشمند این تکنولوژی ها در شهر می رسیم. در حال حاضر بسیاری از کشورهای جهان برای حل معضلات شهری خود، به راهکارهای دنیای مجازی یعنی شهر الکترونیک روی آورده اند که عموما تحت عناوینی نظیر "شهر دیجیتال" یا "شهر الکترونیک" معرفی می شوند. با توجه به سیاست افزایش اختیارات و تقویت شهرداری ها در اداره امور مناطق و اهداف ناحیه محوری و محله گرایی در مدیریت شهری، می توان به جایگاه و نقش کلیدی شهرداری های مناطق و همچنین ضرورت برنامه ریزی جامع و استراتژیک جهت استقرار و توسعه خدمات تعاملی در شهرداری های الکترونیک، پی برد.

زیرساخت های شهر الکترونیک، شهر الکترونیک، شهرداری الکترونیک