مریم نظری - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا وبرنامه ریزی شهری دانشگاه شهید بهشتی
سعید امیرفخریان - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا وبرنامه ریزی شهری دانشگاه تهران

بخش مسکن در ایران به دلیل مهاجرت گسترده به شهرهای بزرگ، ویرانی های جنگ هشت ساله با عراق، ناپایداری بخشهای دیگر اقتصادی و نرخ ۴ درصدی افزایش جمعیت در سال های اول انقلاب همواره پر تلاطم و نوسانگر بوده است کهبازتاب های فراوانی در کشور و خارج از ایران، و آثار و تبعات اجتماعی شدیدی را به همراه داشته است. تورم مسکن با تورمشدید در سایر بخش های اقتصادی همراه بود که مشکلات فراوانی برای مردم ایجاد کرد. احتیاج به مسکن و اتخاذ راهکارهایمناسب برای تولید متناسب با نیاز آن؛ یکی از مسائل و مشکلات عمده در شهرهای بزرگ است. نیاز به مسکن در تاریخ،همیشه دغدغه جوامع بوده و به فراخور امکانات و شرایط تاریخی، اقلیمی و تکنولوژیکی، روش های بدیع و متنوع تولیدسرپناه، به خلق الگوهای مختلف سکونت منجر شده است. یکی از بخش های مهم در برنامه ریزی شهری توجه به سیاستهای مسکن می باشد سیاست های مسکن نوعی از تصمیم گیری ها یی است که مسکن سالم و در استطاعت را برای همهافراد جامعه تامین می کند. سیاست گذاری مسکن با گستره وسیعی از اقدامات دولتی در ارتباط می باشد.این سیاست گذاریتمام اقدامات دولتی و سیاست های قانونی یا اقتصادی را شامل می شوند که تاثیری مستقیم یا غیر مستقیم بر مسکن دارند.این عوامل شاید حتی شامل سیاست هایی نظیر حمایت های مربوط به مسکن، قیمت مسکن، سیاست های مالیاتی موثر درتملک مسکن ، استانداردهای مسکن و مسائل مرتبط با اجاره خانه نیز باشند در کشورهلند هم مسکن به عنوان مسئله کلیدیدر برنامه ریزی شهری وهمچنین مسئله مهمی از دیدگاه های احزاب سیاسی،باعث شده بعد از انقلاب صنعتی، سوئد از یکجامعه راکد روستایی به یک جامعه صنعتی پر جنب و جوش تغییرکند. و این خود هدفی شد برای حرکت سریع به سوینوسازی وتوسعه جهانی شهر نشینی این امر لازمه اقداماتی است که دولت هلند در جهت برنامه ریزی مسکن انجام می دهد،از جمله:کنترل قیمت زمین، تنظیم و تنسییق امور مربوط به زمین و ازدیاد عرضه و تعدیل و تثبیت قیمت می باشد. روشگردآوری مطالب به صورت توصیفی وتحلیلی می باشد وروند سیاست گذاری های مسکن درکشور های ایران وهلند را بررسی می کند.

برنامه ریزی مسکن، هلند، ایران، سازمان فضایی