بررسی تاثیر تمرین تعادلی و پایداری مرکزی بر تعادل نیمه پویای دختران غیر ورزشکار
عنوان مقاله: بررسی تاثیر تمرین تعادلی و پایداری مرکزی بر تعادل نیمه پویای دختران غیر ورزشکار
شناسه ملی مقاله: JR_RBPA-3-4_007
منتشر شده در در سال 1395
شناسه ملی مقاله: JR_RBPA-3-4_007
منتشر شده در در سال 1395
مشخصات نویسندگان مقاله:
فریده سعید نعمت پور - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم ورزشی، دانشکده علوم ورزشی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
احمد ابراهیمی عطری - استادیار دانشکده علوم ورزشی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
ناهید بیژه - استادیار دانشکده علوم ورزشی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
امید محمددوست - هیات علمی گروه علوم ورزشی دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
خلاصه مقاله:
فریده سعید نعمت پور - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم ورزشی، دانشکده علوم ورزشی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
احمد ابراهیمی عطری - استادیار دانشکده علوم ورزشی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
ناهید بیژه - استادیار دانشکده علوم ورزشی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
امید محمددوست - هیات علمی گروه علوم ورزشی دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
زمینه و هدف: در این تحقیق هدف مقایسه تاثیر دو نوع برنامه تمرینی پایداری مرکزی و تعادلی برتعادل نیمه پویای دانشجویان دختر غیر ورزشکار بود. روششناسی: پژوهش به روش نیمه تجربی و به صورت پیش و پس آزمون بر روی ۳۶ دانشجوی دختر غیرورزشکار دارای سلامت جسمانی با میانگین سنی ۹/۰±۳۲/۲۰ در سه گروه (۱۱ نفر گروه کنترل، ۱۲ نفر گروه پایداری مرکزی و ۱۳ نفر گروه تعادلی) انجام گرفت. آزمودنیها در ۲ گروه تمرینی برنامه تمرینیشان را ۲ جلسه در هفته به مدت ۴ هفته اجرا نمودند. قبل و بعد از دوره تمرینی، تعادل نیمه پویای آزمودنیها با استفاده از سیستم بایودکس مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از جمع آوری و واردکردن دادهها درمحیط نرم افزارSPSS نسخه ۲۰ با استفاده از روشهای آماری، برای نرمال بودن دادهها از آزمون کولموگروف اسمیرنف و سپس از روش تحلیل واریانس یکطرفه، همگن بودن سه گروه مورد ارزیابی قرار گرفت. از آزمون آنوا و تست تعقیبی توکی برای مقایسه تغییرات درون گروهی و بین گروهی استفاده گردید. یافتهها: مقایسه نتایج بدست آمده از تست تعادلی، نشان دهنده تفاوت معنیدار در شاخصهای کلی و قدامی خلفی دختران غیر ورزشکار بود که این معناداری در مقایسه میانگینهای بین گروهی، به نفع گروه پایداری مرکزی بوده است (۰۵/۰ P≤). نتیجهگیری: با توجه به یافتههای بدست آمده میتوان گفت که تمرینات پایداری مرکزی روشی مناسب برای افزایش و بهبود تعادل میباشد. از اینرو لازم است که برنامه تمرینی پایداری بخش مرکزی جهت توسعه تعادل نیمه پویا از نوع کاربردی (عملکردی) باشند.
کلمات کلیدی: تمرین تعادلی, تمرین پایداری مرکزی, تعادل نیمه پویا, دختران غیرورزشکار
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1457417/