هادی پروز - دانشجوی دکتری، مهندسی مکانیک، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
محمد جواد ناطق - دانشیار، مهندسی مکانیک، دانشگاه تربیت مدرس، تهران

در این مقاله، مدلی تحلیلی برای طراحی سیستم جاسازی قطعات با هندسه ی نامنظم (غیر چندوجهی) ارائه شده است. تحلیل ارائه شده بر مبنای قانون محدود کردن درجات آزادی قطعه کار با بیشترین شدت ممکن بنا نهاده شده است. قانون مزبور در سه بخش اصلی توازی بین جاسازها، بیشترین فاصله بین آن ها و بیشترین حالت دوسوئی (در تئوری پیچ واره) بین جاسازهای پایه، کنار و توقف مورد بررسی قرار گرفته است. در تحلیل پیشنهادی، رعایت همزمان این اصل ها برای نیل به سیستم جاسازی مطمئن جزو شرایط الزامی طرح عنوان شده است. مدل سازی ریاضی هریک از اصول فوق بر مبنای تعاریفی همچون ماتریس های جاسازی پایه، کنار و سوم انجام شده و روش امتیازدهی به سطوح کاندید برای تعیین سطوح جاسازی دوم و سوم و موقعیت جاسازها بر روی آن ها استفاده شده است. برای ارزیابی توانایی تئوری پیشنهادی در ارائه ی سیستم جاسازی مناسب، مطالعه موردی شامل مدلی از یک پره توربین حاوی سطوح آزاد استفاده شده و نتایج بدست آمده از تحلیل مورد بحث و بررسی قرار گرفته است

جاسازی اجسام نامنظم، درجه آزادی قطعه کار، طراحی سیستم جاسازی، طراحی قید و بندها، قوانین جاسازی