محمد زادشکویان - دانشیار، مهندسی مکانیک، دانشگاه تبریز، تبریز
وحید پورمستقیمی - دانشجوی دکتری، مهندسی مکانیک، دانشگاه تبریز، تبریز
حسن حیدری - کارشناسی ارشد، مهندسی مکانیک، دانشگاه تبریز، تبریز

در ماشین کاری به روش های سنتی، پارامترهای ماشین کاری براساس داده های موجود درکتاب های مرجع یا تجربه فرد برنامه نویس و یا پیشنهاد سازندگان ابزار، تعیین می شود تغییرات انجام یافته در حین ماشین کاری مانند تغییر در میزان سایش ابزار و یا تغییر در ابعاد قطعه در کار تعیین این پارامترها تاثیری ندارند. این امر عملا باعث کاهش عملکرد فرآیند ماشین کاری می شود. سیستم های کنترل تطبیقی با هدف محاسبه پارامترهای ماشین کاری بهینه در با نظر گرفتن تغییرات صورت گرفته در حین انجام ماشین کاری پیشنهاد شده گسترش یافته اند. روش های بهینه سازی ماشین کاری دو به صورت برون و خط برخط می باشند. اکثر تحقیقات انجام شده برای بهینه سازی به صورت برون خط انجام شده است، به عبارت دیگر پارامترهای ماشین کاری محاسبه در شده این روش بدون در نظر گرفتن تغییرات نرخ سایش ابزار تعیین می شوند. برای اعمال تاثیر این گونه تغییرات در فرآیند بهینه سازی باید از نوع برخط استفاده شود. در این مقاله از روش گرادیان برای پیدا کردن مقادیر بهینه پارامترهای برش در فرآیند تراشکاری قطعات سخت استفاده شدهاست. بررسی نتایج شبیه سازی شده برای ماشین کاری بهینه و شده بهینه نشده تحت شرایط و پارامترهای ورودی یکسان نشان می دهد با که انجام بهینه سازی برخط، عملکرد کلی سیستم ماشین کاری افزایش می یابد و مقدار حجم براده برداشته شده توسط ابزار در ماشین کاری با پارامترهای بهینه به شده مقدار قابل توجهی از حجم براده برداشته شده توسط ابزار در ماشین کاری با پارامترهای بهینه نشده بیشتر می شود

تراشکاری قطعات سخت، بهینه سازی، کنترل تطبیقی