سید وحید حسینی - دانشجوی کارشناسی ارشد، مهندسی مکانیک، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
محمدجواد ناطق - دانشیار، مهندسی مکانیک، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
محمد مهدی عاقلی - استادیار، مهندسی مکانیک، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
هادی ایمانی - دانشجوی کارشناسی ارشد، مهندسی مکانیک، دانشگاه تربیت مدرس، تهران

در این مقاله طراحی بهینه دستگاه آهنگری دورانی با سازوکار موازی که توسط نویسندگان ابداع شد، ارائه می شود. تمایز این دستگاه با دیگر دستگاه های مرسوم اعمال دو هر حرکت چرخشی و تغذیه توسط یک مکانیزم موازی است که دستیابی به پروفیل های پیچیده را امکان پذیر می سازد. میز دستگاه، یک هگزاپاد هیدرولیکی است که کلیه حرکات شکل دهی بر را عهده دارد؛ رو ازاین طراحی بهینه عمدتا برای هگزاپاد صورت می گیرد. توابع هدف در طراحی بهینه حداقل کردن خطای موقعیت دهی و نیروی موردنیاز ها محرک می باشد. پارامترهای موردبررسی در طراحی، شعاع میز ثابت (R۰،) شعاع میز متحرک (R۱،) زاویه بین مفاصل کروی (α) و مفاصل یونیورسال (β) است. ابتدا توابع هدف ذکرشده مدل سازی و شد سپس به کمک برنامه نوشته در شده نرم افزار متلب به ازای بازه ای منطقی، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده از این دو تابع نشان داد به ازای مقادیر کمینه α و R۱ بیشینه R۰ و β مقدار نیرو وخطای موقعیت دهی حداقل می شود البته این شرایط تا ۴۰۰= R۰ میلی متر صدق می کندو به ازای R۰ های بزرگ تر، روند R۱ تغییر کرده با و کاهش R۱ مقدار نیرو و خطا افزایش می یابد. نتایج به دست آمده دو هر از تابع هدف مقادیر یکسانی را معرفی می کند که خود نشان دهنده درستی توابع در نظر گرفتهدر شده طراحی بهینه است

آهن گری دورانی، هگزاپاد، طراحی بهینه، تابع خطا، تابع نیرو