علی عبادی راد - تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، پژوهشکده فرایند، گروه کامپوزیت، صندوق پستی ۱۱۲-۱۴۹۷۵
محمدحسین بهشتی - تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، پژوهشکده فرایند، گروه کامپوزیت، صندوق پستی ۱۱۲-۱۴۹۷۵

فرضیه: چسب های آکریلی بر پایه متیل متاکریلات به دلیل فرایند پلیمرشدن خطی، در دسته پلیمرهای گرمانرم قرار می گیرند. با افزودن مونومرهای دو یا چندعاملی آکریلاتی یا متاکریلاتی انتظار می رود، اتصال های عرضی به طور جزئی ایجاد شود و خواص گرمایی و شیمیایی بهبود یابد. همچنین، می توان با افزودن مونومرهای اسیدی آکریلاتی یا متاکریلاتی، استحکام چسبندگی این چسب ها را افزایش داد.روش ها: آمیزه هایی شامل درصدهای مختلفی از مونومر متیل متاکریلات و پلی متیل متاکریلات تهیه شدند. سپس، با اندازه گیری گران روی و تعیین زاویه تماس، مناسب ترین فرمول بندی از لحاظ خواص ترکنندگی انتخاب شد. از آزمون زمان ژل شدن برای تعیین مقدار بهینه جزء دوم در این چسب دوجزئی، استفاده شد. به منظور بهبود خواص، مونومرهای اصلاح کننده شامل مونومر اسیدی برای افزایش چسبندگی و مونومر دوعاملی برای ایجاد اتصال های عرضی اضافه شدند. با استفاده از آزمون تجزیه دینامیکی مکانیکی، اثر چگالی اتصال های عرضی بر وزن مولکولی بین اتصال های عرضی و با آزمون های تجزیه گرماوزنی، مقاومت شیمیایی و استحکام برشی، اثر اتصال های عرضی بر سایر خواص مطالعه شد.یافته ها: نتایج نشان داد، افزودن مونومر اسیدی موجب شد تا مقدار استحکام برشی هم پوشان چسب آکریلی روی زیرایند آلومینیم از حدود  ۱.۱MPa به ۷.۲MPa افزایش یابد. با استفاده از %۴ مونومر دوعاملی و ایجاد اتصال های عرضی، این استحکام تا حدود ۳.۵MPa  افزایش یافت. در بررسی مقاومت گرمایی مشاهده شد، با ایجاد ساختار شبکه ای، دمای کاهش %۵ وزن، از ۱۹۴C به ۲۴۸C افزایش یافت. همچنین مقاومت شیمیایی چسب های پخت شده، در آب، اتانول، استون و تولوئن بررسی شد. نتایج نشان داد، در حلال قوی استون، نمونه بدون اتصال های عرضی حل شد، در حالی که هر دو چسب گرمانرم و گرماسخت مقاومت خوبی در بر ابر آب دارند. نمونه شبکه ای %۱۴.۹ کاهش وزن را پس از ۲۴h غوطه وری در استون نشان داد.

چسب دوجزئی, آکریلیک, متیل متاکریلات, اتصالات عرضی, عامل پخت