صادق حیدرزاده - کارشناس ارشد عمران، موسسه غیرانتفاعی جاوید، جیرفت، ایران.

چکیدهکودکان جانشینان بلافصل نسلی هستند که امروزه نبض فعالیت های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی کشور را در دست دارند. کودکان به دلیل محدودیت های جسمی و روحی مجبور به اطاعت از شرایط محیطی هستند. محله ها و محیط هایی که کودکان بیش از سایر فضاهای عمومی با آنها در تماس هستند باید پاسخگوی نیازها و خواسته های کودکان باشد. بهبود محیطی که کودک در آن زندگی می کند می تواند حس کنجکاوی و یادگیری را در او تقویت کند، از این رو بهینه سازی مناطق شهری یا به عبارتی طراحی فضاهایی برای کودکان با توجه به عوامل فیزیکی و غیر فیزیکی کودکان از جمله مراحل است. که می تواند به منظور تحقیق از حضور و یادگیری کودکان حذف شود. اگرچه در سال های اخیر توجه به کودکان در ابعاد مختلف مورد بررسی قرار گرفته است، اما از نظر سرزندگی و تاثیرات آن بر یادگیری کودکان می توان گفت که هیچ راهکار عملی اتخاذ نشده است. پژوهش حاضر از نوع کیفی و از نظر ماهیت کاربردی می باشد، که در نهایت با بررسی ها و مطالعات انجام شده، معیارها و راهکارهایی برای طراحی فضاهای شهری بر اساس عوامل موثر بر حس سرزندگی و یادگیری بیشتر کودک استخراج گشت.

کلمات کلیدی: فضای شهری، کودک، یادگیری، سرزندگی