فائزه مهدوی جعفری - دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره ی خانواده، دانشگاه شهید باهنر کرمان ایران
مهشید تجربه کار - استادیار بخش روان شناختی تربیتی، دانشگاه شهید باهنر کرمان ایران

زمینه و هدف: با توجه به شیوع کرونا از سال ۱۳۹۸ در ایران و اثرات آن بر سلامت افراد مختلف، پژوهش حاضر با هدف بررسی پیش بینی و رفتارهای ارتقادهنده ی سلامت از طریق حمایت اجتماعی ادراک شده با میانجی گری سبک های دلبستگی انجام شد. روش پژوهش: روش این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه ی مورد مطالعه، زنان باردار شهر کرمان در دوران کرونا در بازه ی زمانی آذرماه تا بهمن ماه ۱۳۹۹ بود. ۲۷۱ نفر از این زنان به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش عبارتند از: پروفایل سبک زندگی ارتقادهنده ی سلامت ویرایش شده HPLP-II مقیاس حمایت اجتماعی ادراک شده ی چندبعدی MSPSS مقیاس سبک های دلبستگی بزرگسالان هازن و شاور ASQ. جهت آزمون فرضیه ها از معادلات ساختاری با نرم افزار AMOS۲۳ و تکنیک بوت استرپ استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که رفتارهای ارتقادهنده ی سلامت توسط حمایت اجتماعی ادراک شده پیش بینی می شود. در این پژوهش اثر متغیر میانجی معنادار نشد. نتیجه گیری: با توجه به این یافته می توان گفت که حمایت اجتماعی ادراک شده می تواند رفتارهای ارتقادهنده ی سلامت را پیش بینی کند. لذا پیشنهاد می شود برنامه های ویژه ای جهت افزایش حمایت اجتماعی ادراک شده در زنان باردار در مراکز درمانی اجرا گردد.

سلامت، حمایت اجتماعی، دلبستگی، زنان باردار