فرشاد عسکری - کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران.
راشین گیتی - استادیار، گروه پروتزهای دندانی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران.

مقدمه: تطبیق رنگ رستوریشن سرامیکی با بیس زیرکونیا و دندان طبیعی، یک چالش بالینی رایج است. هدف این مطالعه آزمایشگاهی بررسی تاثیر تعداد دفعات پخت و ترانسلوسنسی کور زیرکونیا بر ثبات رنگ و خشونت سطحی دو سیستم سرامیکی بر پایه زیرکونیا بود. مواد و روش ها: ۶۰ نمونه زیرکونیا به شکل دیسک (۱ × ۱۰ میلی متر) با ترانسلوسنسی بالا و پایین (۳۰ عدد در هر گروه) تهیه شد و با لایه های سرامیکی ۱ میلی متری ونیر شدند. سپس در سه زیرگروه (n=۱۰) تحت ۳، ۵ و ۷ بار پخت قرار گرفتند. ثبات رنگ (∆E) پس از غوطه ور سازی نمونه ها در محلول قهوه و پارامتر خشونت سطحی (Ra (µm)) به ترتیب با استفاده از دستگاه اسپکتروفتومتر و پروفیلومتر اندازه گیری شد. داده ها به کمک تست دوطرفه ANOVA و آزمون تعقیبی Tukey تحلیل شدند (۰.۰۵=α). یافته ها: در هر دو سیستم زیرکونیا، تعداد دفعات پخت بر مقدار Ra موثر بود (P<۰.۰۰۱)، اما در تغییر رنگ تاثیری نداشت (P= ۰.۲۵۳) با افزایش دفعات پخت از ۳ به ۵ و ۳ به ۷ بار، سطح به طور معناداری صاف تر شد(P<۰.۰۰۱). نوع کور زیرکونیا تاثیر قابل توجهی بر ثبات رنگ پس از قرارگرفتن در قهوه داشت (P<۰.۰۰۱) اما تاثیری بر خشونت سطحی نداشت (P= ۰.۱۸۹). زیرگروههای کور زیرکونیا با ترانسلوسنسی بالا، رنگ پایدارتری نسبت به نمونه های ترانسلوسنسی پایین داشتند. نتیجه گیری: پخت های متعدد پرسلن ونیر کننده تاثیری بر ثبات رنگ این دو سیستم سرامیکی با بیس زیرکونیا ندارند، اما ثبات رنگ سیستم کور زیرکونیا با ترانسلوسنسی پایین به طور قابل توجهی کمتر از کور زیرکونیا با ترانسلوسنسی بالا می باشد. با افزایش تعداد پخت پرسلن  ونیر کننده، خشونت سطحی هر دو نوع رستوریشن با کور زیرکونیا به طور قابل توجهی کاهش می یابد، اما ترانسلوسنسی کور زیرکونیا تاثیری بر خشونت سطحی رستوریشن ها ندارد.

پایداری رنگ, پخت, ترانسلوسنسی, خشونت سطحی, زیرکونیا, سرامیک