عزیزالله فیاض صابری - فردوسی مشهد

نگارنده در این نوشتار به بررسی و نقد نظریه ملاصدرا در باب ادراک و ارتباط عالم با معلوم پرداخته است. اصولا توصیف و ستایش از حکمت متعالیه نباید به منزله نقدناپذیری و مصون بودن آن از هر گونه خطا تلقی شود و نه به این معنا که همه اجزای حکمت متعالیه آسیب پذیر است. پژوهش حاضر این معنا را می رساند که برخی از آرای ملاصدرا خالی از ابهام و ایراد نیست که یکی از آنها نظریه وی در باب ادراک و ارتباط عالم با معلوم است. نگارنده کوشیده است دیدگاه آخوند را در این باب به گونه شفاف مستدل گرداند و در صورتی که توجیهی در خور حکمت یافت نشود، وجه ضعف و سبب ناتمام بودن آن را بیان کند.

معلوم بالذات, معلوم بالعرض, اضافه اشراقی, مثال افلاطونی, اتحاد عالم و معلوم