سمیه اسفندیارپور - دکترای شیمی کاربردی- کارشناس آزمایشگاه مرکزی اداره آب و فاضلاب روستائی مازندران، ساری
رعنا رضائی کلانتری - کارشناس ارشد میکروبیولوژی- مدیر کنترل کیفیت اداره آب و فاضلاب روستائی مازندران، ساری

زمینه و هدف کنترل آب آشامیدنی در نقطه ی مصرف آن، متداول ترین روش کنترل کیفیت آن محسوب میشود، در صورتیکه در اجزای مختلف سیستم آبرسانی نیز احتمال وقوع آلودگی وجود دارد. برای مرتفع ساختن این مشکل سازمان بهداشت جهانی WHO برنامه ایمنی آب WSP را به کار گرفته است. برنامه ایمنی آب نیازمند ارزیابی خطر و یک رویکرد مدیریت ریسک است که همه ی سیستم تامین آب از حوضه آبریز تا نقطه ی مصرف را دربرمیگیرد. برنامه های ایمنی آب باید در چارچوب بهداشت عمومی پیاده شوند و از طریق نظارت مستقل پاسخگوی اهداف روشن سلامت محور و کنترل شدهی کیفیت باشند.((۱ پیشبینی میشود حجم پسابهای کشاورزی، شهری و صنعتی کنترل نشده در سال ۱۴۰۰ برابر با ۴۰ میلیارد مترمکعب خواهد بود که نسبت به ۲۹ میلیارد مترمکعب سال ۱۳۸۰ رشد حدود ۳۸ درصدی خواهد داشت. در واقع میزان پسابها در سال ۱۴۰۰ به حدود یک سوم منابع تجدیدپذیر کشور میرسد که خطر بالقوهای برای کاهش کیفیت منابع آب است((۲ و این در حالی است که اجرای برنامه ی ایمنی آب می تواند از بروز مشکلات بالقوه جلوگیری کند. پیاده سازی و حفظ مناسب برنامه ایمنی آب منافع زیادی برای تامین کنندگان و مصرف کنندگان آب به دنبال دارد و ممیزی با ایجاد اطمینان از اجرای مناسب برنامه، از شناسایی مزایای اجرای برنامه حمایت میکند. ممیزی برنامه ایمنی آب را میتوان به عنوان بررسی سیستماتیک این برنامه تعریف کرد که کامل بودن و اجرای کافی و موثر آن را تایید میکند. هدف از ارائه این تجربه، معرفی نرم افزاری جهت ارزیابی جاریسازی برنامه ایمنی آب میباشد که منبع اصلی این نرم افزار WSP-(QA Tool(water safety plan quality assurance tool در سایت رسمی سازمان جهانی بهداشت بوده ولی به دلیل جدید بودن تا کنون استفاده از آن در مدیریت کیفی آب آشامیدنی حتی در کشورهایی که تجربه ارزیابی و بکارگیری برنامه ایمنی آب را دارند، صورت نگرفته است.

آب آشامیدنی، برنامه ایمنی آب، نرم افزار ارزیابی برنامه ایمنی آب