ساختارهای روایی مثنوی های عطار
عنوان مقاله: ساختارهای روایی مثنوی های عطار
شناسه ملی مقاله: JR_JRLL-1-1_001
منتشر شده در در سال 1401
شناسه ملی مقاله: JR_JRLL-1-1_001
منتشر شده در در سال 1401
مشخصات نویسندگان مقاله:
حبیب الله عباسی - استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه خوارزمی
اکرم برازنده - دانش آموخته زبان و ادبیات فارسی، کارشناس وزارت آموزش و پرورش
خلاصه مقاله:
حبیب الله عباسی - استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه خوارزمی
اکرم برازنده - دانش آموخته زبان و ادبیات فارسی، کارشناس وزارت آموزش و پرورش
محققان حوزه شعر عرفانی ساختار روایی بیشتر مثنویهای عرفانی فارسی بهویژه مثنویهای شگرف سهگانه آن یعنی حدیقه الحقیقه سنایی، منطق الطیر عطار، و مثنوی معنوی مولوی را دارای ساختاری مشترک، و مبتنی بر پیرنگ کلان و طرح سراسری میدانند. مثنویهای الهینامه و منطقالطیر و مصیبتنامه عطار که سفرنامه روحانی به شمار میآیند، افزون بر داشتن پیرنگ کلان از ساختار روایی خرد متفاوتی نیز بهرهمند هستند. در جستار حاضر با روش توصیفی -تحلیلی و رویکرد روایت شناسی که هدف نهایی آن کشف الگوی جامع روایت است، کوشیدیم از رهگذر تبیین ساختارهای روایی مثنوی های سهگانه به راز حکایت-تمثیلها و کارکرد اصلی آنها پی ببریم. در نهایت به این نتیجه رسیدیم که عطار ضمن ساختار وحدتی - کثرتی مبتنی بر طرح سراسری این مثنویها، از ساختارهای روایی سفرنامهای، هزارویکشبی، و کتاب مقدسی نیز بهره جسته است و راز اصلی حکایت - تمثیلهای وی این است که تاریخ روزگار خویش را بر اساس الگوی روایت تاریخ انبیا میسنجد و به حوادث تاریخی روزگار خود ارجاع نمیدهد.
کلمات کلیدی: ساختار روایی, عطار, الهی نامه, منطق الطیر, مصیبت نامه, حکایت تمثیل
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1467078/