الهام زرین کلاه - استادیار گروه علوم قرآن و حدیث، مرکز آموزش عالی اقلید

از مباحث مهمی که در روایات شیعه آمده، لعن مخالفان اهل بیت: است. در عین حال برخی با دستاویز قراردادن چنین روایاتی قائل به جواز لعن مقدسات اهل سنت به ­ویژه خلفا با ذکر نام شده­اند. این پژوهش با به کارگیری روش توصیفی، تحلیلی و استنتاجی در صدد بررسی وجود یا عدم وجود چنین روایاتی در منابع شیعه بوده و به این نتیجه دست­یافته که در مکتب شیعه حتی یک روایت هم در لعن تصریحی خلفا و با ذکر نام آن­ها، نیامده است. ضمن اینکه چنین دیدگاهی با آیات دعوت­کننده به وحدت، سیره اهل بیت: در تعامل با خلفا همراه با انتقاد به دور از سب و توهین، اصل تقیه و رازداری، نحوه مراوده ائمه: و پیروانشان با بزرگان اهل سنت و... تعارض دارد. علاوه ­بر این، آغازگر چنین لعنی معاویه و عامل انتساب شیعه به این اتهام، بنی­امیه بوده است. حتی در صورت وجود چنین روایاتی در شیعه، باید گفت که این روایات جعلیات فرقه ای انحرافی بوده که همواره از سوی ائمه: نهی شده­اند و گفتار آن­ها فاقد اعتبار است.   برای دریافت اصل مقاله، از نورمگز و یا مگیران ، آدرس های زیر را کپی و در نوار آدرس مرورگر خود وارد نمایید: مگیران: https://www.magiran.com/paper/۲۱۹۳۴۲۷ نورمگز: https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/۱۶۹۷۶۰۱  

لعن, روایات لعن, لعن علنی, اهل بیت علیهم السلام, خلفا, وحدت اسلامی