محمد صادق نصراللهی - دانشیار گروه فرهنگ و حکمرانی , دانشکده معارف اسلامی و فرهنگ و ارتباطات ,دانشگاه امام صادق (ع), تهران , ایران

این پژوهش، با توجه به دیدگاه " لزوم تحلیل تاریخی مسائل فرهنگی و ارتباطی جهت سیاستگذاری"، موضوع انحصار گرایی در مالکیت تلویزیون ایران را مورد کنکاش قرار داده است. بر اساس این دیدگاه، وجود چنین مسئله ای محصول یک میراث تاریخی و انباشت زمانی عمیق و ریشه دار است. این تحقیق ، با روش تحلیل تاریخی، به دنبال پاسخگویی به سه سوال است: ۱. نظام مالکیت تلویزیون در ایران، بر اساس اسناد و وقایع تاریخی، چه سیر تحولی را طی کرده است؟ ۲. آیا مالکیت تلویزیون از بدو تاسیس تا به امروز، همواره انحصاری بوده است؟ ۳. با وقوع انقلاب اسلامی، نظام مالکیت تلویزیون تا چه میزان دستخوش تغییر شده است؟ یافته ها نشان می دهد که خط سیر مالکیت انحصاری تلویزیون، ممتد، عمیق و مستمر بوده است. با وقوع انقلاب اسلامی، اگرچه روح حاکم بر اصل ۴۴ که تعیین کننده نوع مالکیت تلویزیون است، به استناد صورت مشروح مذاکرات مجلس خبرگان رهبری، انحصار زدایی از تلویزیون است، اما در عمل تا سال های اخیر، معنای انحصار از آن اخذ شده و خط ممتد انحصار مالکیتی بعد از انقلاب نیز ادامه یافته است. در سال های اخیر، ابلاغیه رهبری انقلاب، در خصوص سیاست های اصل ۴۴، علی رغم پشتوانه تاریخی، ظرفیت جدیدی برای انحصار زدایی از تلویزیون، به حساب می آید.  

تلویزیون, تاریخ تلویزیون ایران, سازمان صداوسیما, حقوق ارتباطات, سازمان رادیو و تلویزیون ملی ایران, انحصار مالکیتی