اسماعیل چمنی - دانشگاه محقق اردبیلی
مبینا طاهری - دانشگاه محقق اردبیلی

به منظور انجام این طرح، سه آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی در آزمایشگاه کشت بافت گروه باغبانی دانشگاه محقق اردبیلی انجام شد. برای باززایی گیاه از بذر، از غلظتهای مختلف NaOH(۵، ۱۰، ۱۵و۲۰ مولار) و خراشدهی با کاغذ سمباده (خراشدهی نرم، خراشدهی متوسط و خراشدهی سخت) استفاده شد. نتایج حاصل از مقایسه میانگین دادهها نشان داد که غلظت ۲۰ مولار NaOH و نیز خراشدهی سخت با کاغذ سمباده بیشترین میزان جوانهزنی را داشتند. دو ماه پس از جوانه زنی بذور، هیپوکوتیل حاصل از دانهال های بذری طی دو آزمایش جداگانه تیمار شدند که در آزمایش اول غلظت های ۱، ۲ و ۴ میلیگرم بر لیتر از هورمونهای اکسین (پیکلرام و ۲,۴-D) و در آزمایش دوم غلظت های ۱، ۲ و ۴ میلیگرم بر لیتر سایتوکینین (TDZ و BA) با ۴ تکرار برای هر تیمار، در قالب طرح کاملا تصادفی کشت شدند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس دادهها نشان داد که بین تیمار ها در مقایسه با شاهد تفاوت معنیداری در سطح احتمال ۱ درصد وجود داشت. نتایج حاصل از مقایسه میانگین دادهها در پارامترهای رشد کالوس نشان داد که غلظت ۴ میلیگرم بر لیتر پیکلرام و ۱ میلیگرم بر لیتر بیشترین تاثیر را بر القای کالوس در این گیاه داشت. نتایج حاصل از مقایسه میانگین دادهها در پارامترهای رشد گیاهچه نشان داد که تیمار BA با غلظت۱ میلیگرم بر لیتر بیشترین میزان شاخه زایی را در این گیاه تولید نمود.

ریزازدیادی, خراش دهی, زنبق مردابی, کشت بافت