خاطره کفشدوزان - گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
ایرج اشرافی تمای - گروه میکروبیولوژی و ایمونولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
جمیل عطایی - گروه میکروبیولوژی و ایمونولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
تقی زهرایی صالحی - گروه میکروبیولوژی و ایمونولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

زمینه مطالعه: کورینه باکتریوم پسودوتوبرکلوزیس و تروپرلا پیوژنز دو عامل چرکزای مهم در صنعت دامداری ایران و سایر کشورهای جهان می باشند که سالانه خسارات اقتصادی فراوانی ایجاد می کنند. در حال حاضر مقاومت آنتی بیوتیکی نسبت به این باکتری ها در حال افزایش است. تشخیص به موقع آلودگی با این باکتری ها نقش مهمی در کنترل عفونت های ناشی از این دو باکتری دارد.هدف: بررسی آلودگی گاوهای مبتلا به آبسه های جلدی پنج گاوداری بزرگ اطراف شهر تهران به کورینه باکتریوم پسودوتوبرکلوزیس و تروپرلاپایوژنز و همچنین معرفی یک روش پیشنهادی دقیق در تشخیص سریع این دو باکتری.روش‎کار: از تعداد ۶۰ راس گاو درگیر با آبسه های جلدی در تابستان ۱۳۹۷ جهت تشخیص عامل باکتریایی مولد آبسه، نمونه گیری به صورت استریل صورت گرفت و نمونه ها در اسرع وقت در مجاورت یخ به آزمایشگاه ارسال شدند. بررسی باکتری شناسی نمونه ها با استفاده از واکنش های استاندارد بیوشیمیایی و واکنش زنجیره ای پلیمراز با استفاده از پرایمرهای اختصاصی انجام شد.نتایج: از ۶۰ نمونه مورد بررسی ۲۵ درصد (۶۰/۱۵) به عنوانکورینه باکتریوم پسودوتوبرکلوزیس و ۲۰ درصد (۶۰/۱۲) به عنوان تروپرلا پیوژنز به صورت خالص جداسازی گردید. در ۵۵ درصد از نمونه ها (۶۰/۳۳) نیز هر دو باکتری به صورت همزمان حضور داشتند. کلیه نمونه هایی که با استفاده از واکنش های بیوشیمیایی تشخیص داده شدند، با روش واکنش زنجیره ای پلیمراز مورد تایید قرار گرفتند.نتیجه­گیری نهایی: کورینه باکتریوم پسودوتوبرکلوزیس و تروپرلا پیوژنز از عوامل اصلی ایجاد آبسه جلدی در گاوداری های اطراف شهر تهران می باشند. با توجه به این که تشخیص دقیق عامل ایجاد آبسه در درمان موثر بسیار اهمیت دارد، استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمراز بر مبنای دو ژن ۱۶S-۲۳S rDNA و ژن ۱۶S rRNA می تواند به منظور تشخیص سریع و دقیق این باکتری ها در ابتدای بیماری مورد استفاده قرار بگیرد.

آبسه, شناسایی ملکولی, عفونت هم زمان, تروپرلا پیوژنز, کورینه باکتریوم پزودوتوبرکلوزیس