ایوب رجبی

هدف از پژوهش حاضر بررسی انواع رئالیسم در داستانهای ساعدی می باشد. اثر ساعدی از منظر ادبیات داستانی و اصول داستان نویسی، شخصیت و شخصیت پردازی، عناصر داستان، تحلیلی روانکاوانه و...مورد بررسی قرار گرفته است. جهت دستیابی به اهداف پژوهش، از روش توصیفی و تحلیلی از طریق بررسی و تحلیل آثار داستانی غلامحسین ساعدی استفاده شد. جمعآوری اطلاعات در این پژوهش به روش کتابخانهای صورت گرفته و بدین منظور ابتدا با مراجعه مستقیم به مراکز کتابخانهای اطلاعاتی جامع برای تحقیق تهیه شد.خواننده در مسیر خواندن آثار ساعدی از مرز باریک واقع گرایی و فراواقع گرایی بارها و بارها عبور می کند و دلیل آن را در ذهن جویا می شود و اینکه به راستی ساعدی چرا اینگونه می نویسد. بنابراین الگوی توضیح رئالیستی بودن آثار ساعدی و فراواقع بودن گاه به گاه برخی نوشته های او در حد توان بررسی می شود. ساعدی از روایت زندگی شهری و مردمان آن به شهرها و سپس دورترین روستاها رسید.نگاهی که در ابتدا شگفت زده و مبهوت تنها روایت نمود و از مردمانی گفت که زندگیشان جادویی و خرافی انگاشته شد بی آنکه بفهمند و بدانند که این مردمان را چه شده است که اینگونه زندگی می کنند بی آنکه سوال شود این مردمان را چه شده است که سال ها بی آنکه بدانند از مرز واقعیت عبور کرده و چنین زندگی می کنند

رئالیسم، غلامحسین ساعدی، داستان شب نشینی با شکوه