محمد خادمی - کارشناس ارشد رسوب شناسی و سنگ شناسی رسوبی ، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس
پیمان رضائی - دانشیار گروه زمین شناسی دانشگاه هرمزگان، بندرعباس
رضوان زارع زاده - دکترای رسوب شناسی و سنگ شناسی رسوبی دانشگاه هرمزگان، بندرعباس

خور گورسوزان به طول تقریبی ۴ کیلومتر در مرکز شهر بندرعباس قرار دارد. هدف از این پژوهش شناخت ترکیب و رسوبات طبیعی این خور می باشد. برای این منظور ۱۸ نمونه از رسوبات خور گورسوزان برداشت شد. این نمونه ها مورد بررسی دانه بندی، کانی های سنگین، پراش اشعه ایکس (XRD)، سنگ نگاری و کانی شناسی نوری قرار گرفتند. اندازه این رسوبات عمدتا در حد ماسه است. با این حال مقداری گراول در بخش بالایی، ماسه و کمی سیلت و رس نیز در بخش بالایی و میانی وجود دارد. در گراول ها و ماسه ها دو ریزرخساره گل سنگ آهکی و وکستون آهکی بایوکلاستی و پتروفاسیس ماسه سنگ آهکی شناسایی شد. خاستگاه این سه، سازند آغاجاری ( میوسن میانی - پلیوسن میانی) می باشد. در هرسه آنها کمی خرده های دوکفه ای و گاستروپود عهد حاضر نیز دیده می شود. در نهشته های دانه ریز(سیلت و رس) در کنار کانی کلسیت، کمی کوارتز و دولومیت همراه با مقدار بسیار ناچیزی آلبیت، ارتوکلاز، مسکوویت و کلریت وجود دارد. در کنار کانی های درجازا ( مانند بخشی از کلسیت و دولومیت)، نهشته های مارن آهکی سازند آغاجاری خاستگاه کانی های انتقالی (مانند مسکوویت) هستند. سه کانی سنگین شناسایی شده (اولیژیست، گارنت و زیرکن) باید از سنگ های آذرین و دگرگونی سری هرمز منشا گرفته باشند.

سنگ نگاری، کانی شناسی، رسوب، خور گورسوزان، بندرعباس