محمد نخعی - دانشیار گروه زمین شناسی، دانشگاه تربیت معلم تهران
رضا پیرمرادی - دانشجوی کارشناسی ارشد هیدروژئولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تح
محمد احمدی - کارشناسی ارشد عمران خاک و پی، دانشگاه بوعلی سینا همدان

بحران آب و مشکلات فراوانی که بر سر راه استحصال و بهره برداری آب قرار دارد از یک سو و استفاده از روشهای سنتی در آبیاری و نیز برداشتهای غیر اصولی از منابع آب از سوی دیگر باعث بروز اختلالاتی در مدیریت منابع آب مخصوصاَ در مناطق کویری شده است. در این راستا، یافتن شیوه های نوین به منظور توسعه و پایدارسازی منابع آب یکی از مهمترین مسائلی است که امروزه ذهن اکثر کارشناسان را به خود مشغول کرده است. روشهای مختلفی به منظور توسعه منابع آب وجود دارد که یکی از مهمترین آنها، توسعه آبهای زیرزمینی است. در مناطق خشک و نیمه خشک مانند ایران، به دلیل شرایط اقلیمی، استفاده از منابع آب زیرزمینی، به عنوان جزئی جدایی ناپذیر در مدیریت منابع آب به شمار می رود. بدین منظور توسعه و بهره برداری بهینه و نیز دهیره سازی آب در زیرزمین می توان مفید واقع گردد. سدهای زیرزمینی سازه هایی هستند که جریان طبیعی ابهای زیرزمینی را مسدود نموده و سبب ایجاد ذخایر آبی در زیرزمین می شوند قاعده کلی این سدها بر این اساس است که بجای ذخیره آب در سطح، در زیرزمین آب ذخیره می شود. یکی از مهمترین فواید اصلی ذخیره آب در این سدها میزان بسیار کم تبخیر نسبت به سدهای سطحی می باشد. در این تحقیق، پس از آشنایی با سدهای زیرزمینی، به بررسی و شناسایی عوامل مؤثر در تعیین مناطق مناسب احداث این سدها و همچنین آثار احداث این سازه ها در مدیریت منابع آب پرداخته خواهد شد.

سدهای زیرزمینی، مدیریت منابع آب، منابع آب زیرزمینی