حسن اسدی - دانشکده مهندسی شیمی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
سیدعلی اصغر قریشی

درجداسازی مخلوطهای گازی با استفاده از فرایند غشایی تراوش گاز غشاهای پلیمری شیشه ای مناسب تر از دیگر غشاها هستند این مناسب بودن ناشی از گزینش پذیری براساس نرخ نفوذ و پایداری شیمیایی می باشد تعیین تراوایی اجزای یک مخلوط چند جزئی از میان غشا و گزینش پذییر به دلیل برهمکنش های سینتیکی و ترمودینامیکی پیچیده می گردد از میان مدلهای مرسوم مدل انتقال دو جذبی برای مدلسازی انتقال گازها از میان غشاها پلیمری شیشه ای کاربرد بیشتری دارد با این وجود ناکارآمدی این مدل در پیش بینی تراوایی و گزینش پذیری اجزا در بسیاری از موارد به اثبات رسیده است دراین تحقیق یک مدل فیزیکی جدید براساس فرمولاسیون استفان - ماکسول برای جداسازی دی اکسید کربن / متان توسعه داده شده است که درآ ن برهم کنش های سینتیکی و ترمودینامیکی با بهره گیری از مدل انحلال دو جذبی هنری - لانگمیر و نفوذ چندجزئی استفان - ماکسول به خوبیتوصیف گردیده است داده های مربوط به جذب و تراوایی اجزای خالص متان و دی اکسید کربن خالص در غشا پلی آمید از مراجع استخراج گردید. این مساله بیانگر این نکته است که این مدل می تواند پیش بینی های معتبری را حتی در فشارهای بالا ارایه دهد.

پلیمرهای شیشه ای - جداسازی - مدل - استفان - ماکسول