حامد رجبی - گروه مهندسی شیمی دانشگاه فردوسی مشهد
مهدی پورافشاری چنار
مرتضی صادقی - دانشگاه صنعتی اصفهان
یاسر مقدم - دانشگاه فردوسی مشهد

دراین تحقیق دو ساختار متفاوت ازغشای نانوکامپوزیت نامتقارن استات سلولز (Eastman-380-3 با مقادیر مختلف نانوذرات سیلیکا ساخته شده و مورد بررسی قرارگرفته است لازم به ذکر است که از دو روش مختلف برای بدست آوردن ساختار متقارن و نامتقارن بهره گرفته ایم برای ساختارشناسی غشاها میکروسکوپ الکترونی پویشی مورد استفاده قرارگرفته است برای محاسبه تراوایی گازهای نیتروژن اکسیژن و دی اکسید کربن از تجهیزات آزمایشگاهی حجم ثابت استفاده شده و درپایان نتایج بصورت نمودار ارایه شده با توجه به نتایج حاصل شده با افزایش درصد سیلیکا تراوش پذیری دی اکسید کربن برای هر دو غشا از 6.32 تا 7.3 بارر افزایش یافت گزینش پذیری CO2/N2 نیز با افزایش مقدار سیلیکا در 20% وزنی سیلیکا از 32 به 80 برای هر دو نوع غشا رسید همچنین افزایش حدود 7 برابری در شار گاز عبوری از غشا نامتقارن درمقایسه با غشا متقارن با درصد وزنی و گزینش پذیری یکسان مشاهده شد.

جداسازی گاز - غشا نانوکامپوزیت استات سلولز - نانوسیلیکا