مهدی نوری - عضو هیئت علمی دانشکده نساجی دانشگاه گیلان
فاطمه احدی - گروه مهندسی نساجی- دانشکده فنی - دانشگاه گیلان
مصطفی جمشیدی اوانکی - دانشگاه گیلان، دانشکده فنی و مهندسی، گروه مهندسی نساجی

الکتروریسی، از روش ­های آسان و کارآمد برای تهیه نانوالیاف در مقیاس آزمایشگاهی و صنعتی است. طی سال ­های اخیر، مطالعات انجام­ شده بیانگر توجه ویژه به ساختارهای خاص، افزایش کاربرد و رفع نقص ­های روش­ های پیشین است. ساختار دوخاصیتی، از ساختارهای نوین و پرکاربرد است که گزارش­ های منتشرشده درباره آن، به­ دلیل محدودیت و چالش ­های موجود در دستیابی به ساختار دوخاصیتی، از قبیل طراحی افشانک، جدایش فاز دو محلول پلیمری در حین الکتروریسی، واپایش سرعت جریان، درنظرگرفتن ولتاژ بهینه و سایر پارامترها، محدود است. الکتروریسی مجاور یکی از راه­ های معمول برای دستیابی بدین ساختار خاص است که می­ توان به­ کمک آن و طراحی افشانک مناسب، دو محلول پلیمری را به ­طور هم­زمان الکتروریسی کرد. در این روش، تهیه افشانک و طراحی پارامترهای وابسته به آن مانند قطر سوزن، زاویه و فاصله بین دو افشانک، از اهمیت ویژه ­ای برخوردار است. همچنین، پارامترهای مربوط به رفتار رئولوژیکی پلیمر، به ­ویژه گرانروی، از نکات حیاتی در دستیابی بدین ساختار خاص است. در این مقاله، ضمن مرور روش ­های تهیه نانوالیاف دوخاصیتی به­ روش الکتروریسی مجاور، ساختارهای نوین بر مبنای نانوالیاف دوخاصیتی شامل بررسی ساختار و روش ­های تولید از طریق الکتروریسی مجاور نیز به­ طور اجمالی بررسی شده است.

الکتروریسی مجاور, نانوالیاف دوخاصیتی, طراحی افشانک, ساختار دوخاصیتی, طراحی