قاسم کیخسروی - استادیار گروه جغرافیای طبیعی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
علیرضا شکیبا - دانشیار مرکز مطالعات سنجش از دور و جی آی اس، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
پگاه حمیدپور - کارشناسی ارشد اقلیم شناسی، گروه جغرافیای طبیعی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.

برای بررسی بارش های ابرسنگین حوضه کرخه، ازآمار بارش های روزانه حوضه آبخیز(۲۰۱۸-۲۰۰۵)،تصاویر ماهواره ای راداری سنتینل ۱، لندست و از داده های جوی نم ویژه، فشار، ارتفاع ژئوپتانسیل،امگا و جریان باد، استفاده گردید. نتایج بیانگر آن است، در مجموع بارش های سنگین به تفکیک سال روند افزایشی را نشان می دهد.بارش­های سنگین از مقدار حداقلی۱۵ تا ۴۹ روز (مقدار تجمعی بلند مدت) در سطح حوضه تغییر دارند. بیشترین بارش های سنگین در سطح حوضه به ترتیب متعلق به ماه های دسامبر، آوریل، نوامبر و مارس می باشد. موقعیت استقرار سامانه های حرارتی پرفشار سیبری، کم فشار سودان،کم فشار پاکستان در سطح زمین و سامانه های دینامیکی پرفشار عربستان و ناوه مدیترانه الگوی غالب و تعیین کننده بارش های ابر سنگین در حوضه ابریز کرخه می باشد. عامل اصلی افزایش پهنه آبی دریاچه در بارش های ابر سنگین،افزایش تعداد روزهای دوره بارشی نیست، بلکه گسترش زیاد جنوب سوی ناوه مدیترانه، جابجایی شرق سوی واچرخند عربستان بر روی دریاهای گرم و شار قائم بخار آب شمال سو دریاهای گرم جنوبی به جلو ناوه می باشد. همچنین در بررسی موقعیت قرارگیری هسته جت برای ایجاد بارش های ابرسنگین، مناسب ترین حالت قرارگیری هسته درموقعیت عرضی ۲۴ درجه شمالی و طول ۴۲ شرقی(مرکز کشور عربستان) مشاهده شد، بگونه ای که در این حالت ناپایدارترین بخش جت(منطقه خروجی جت) منطبق بر بخش جلویی ناوه بر روی حوضه کرخه می باشد.

بارش ابرسنگین, تصاویر ماهواره‎ ای, کم فشار سودان, پرفشارعربستان, ناوه جنب قطبی