مریم ایلانلو - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ماهشهر، گروه جغرافیا، ماهشهر

فرآیند برنامه ریزی در بر گیرنده کلیتی پیوسته در جریا ن است،از این رو تلقی رویدادها،اشیاء به مثابه واقعیتهای ایستایی که در زمان و مکان ثابت اند مردود است. برنامه ریزی عمران شهری نیز امری مستمر،همیشگی و پویاست و نمی توان به آن به صورت مقطعی نگریست.شهر و شهرنشینی روند اجتماعی برجسته ای است که بیشتر موجب دگرگونی در روابط متقابل انسان با محیط و با انسانهای دیگر شده است در حقیقت تغییر در واکنشهای انسان نسبت به هم و نسبت به محیط به تحول اجتماعی و دگرگونی فضایی امکان داده که نمود عینی آن به صورت یک پدیده نو که اصطلاحا شهر نامیده می شود نمایان می گردد. برخی از مطالعات در مورد عمران و توسعه شهر مربوط به ژئومورفولوژی می باشد که همراه با سایر عوامل به توسعه یا عدم توسعه فیزیکی شهر منتهی می شود. در طرحهای شهری جایگاه خاصی برای ژئومورفولوژی وجود دارد،این جایگاه به ندرت مشخص و تصریح می شود. وجود نارسایی در روند برنامه ریزی توسعه و عمران شهر و مطالعات ژئومورفولوژی،آثار و عوارض زیان بار گسترده ای را به بار آورده است. مقاله حاضر در پی تبیین اهمیت و نقش موثر انجام توام برنامه ریزی توسعه شهر و مطالعات ژئومورفولوژی با استفاده از مطالعات کتابخانه ای درشهر تهران و ارائه راه حلها و راهکارها صورت گرفته است. نقش عوامل ژئومرفولوژی در هر چهار جهت جغرافیایی در توسعه شهر تأثیر بسیار زیادی گذاشته است.

ژئومرفولوژی، مدیریت شهری ، توسعه شهری ، عمران شهری، تهران