زهرا فضلعلی - دانشجوی دکتری دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بین الملل کیش

ضمانت نامه های بانکی بین المللی به عنوان یک ابزار مالی اطمینان بخش که جهت تضمین و تامین قراردادهای تجاری در سطحفراملی توسط بانک ها صادر می شوند، ویژگی های خاص خود را داشته و در قالب قواعد سنتی مشابه قابل بررسی نیستند.درحقوق ایران چنین تضمینی را می توان از نوع قراردادهای خصوصی موضوع ماده ۱۰ قانون مدنی به حساب آورد.اساسی ترین ویژگی ضمانت نامه بانکی قاعده استقلال ضمانت نامه از قرارداد پایه است. خصیصه اسنادی بودن و قاعده استقلالهمواره احتمال مطالبه من غیر حق را از جانب ذی نفع فراهم می نماید و عموم اختلافاتی که از ضمانت نامه ها ناشی می شودمتاثر از همین ویژگی منحصر به فرد است.در دعاوی ضمانت نامه ها تعیین قانون حاکم و مرجع صالح نقش بسزایی در حل و فصل دعوا داشته و می تواند مسیر و نتیجهقرارداد اصلی را متاثر سازد و در صورت عدم توافق فی مابین در خصوص قانون حاکم و مرجع صالح، نوبت به قواعد حل تعارضرسیده که این موضوع در عرصه تجارت بین الملل نگرانی ناشی از اعمال قانون کشور متبوع طرف قرارداد را دوچندان می نماید.درهمین راستا به کار بردن شیوه هایی چون داوری و کارشناسی که مخلوق اراده طرفین هستند در حل و فصل دعاوی ناشی ازضمانت نامه ها با مد نظر قرار دادن ماهیت مستقل این ابزار پرداخت اطمینان بخش، کاربردی تر از رسیدگی قضایی می باشد و میتواند هدف نهایی از صدور ضمانت نامه را که همان تضمین تعهدات قراردادی است برآورده نموده و استحکام قراردادی را در سطحبین المللی به ارمغان آورد.

ضمانت نامه بانکی، تجارت بین المللی، روشهای حل و فصل اختلافات، اصل استقلال ضمانت نامه داوری