کامبیز آقارفیعی - دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد رشته ی مهندسی عمران - محیط زیست ، موسسه ی آموزش عالی مهر البرز،
فرناز امین صالحی - استادیار گروه مهندسی محیط زیست ، دانشکده علوم مهندسی، موسسه آموزش عالی مهر البرز، تهران،
زهرا قربانی نیا - دانشجوی دکتری برنامه ریزی محیط زیست، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران،

مسئله دفع فاضلاب از محیط زیست انسان از زمان شکل گیری جوامع بشری و زندگی گروهی آغاز و با پیدایش شهرها و گسترش شبکه های آبرسانی و به موازات آن، به منظور ارتقاء کیفیت زندگی و پاکسازی محیط زیست پیرامون مورد توجه و اهمیت قرار گرفت.شبکه های جمع آوری فاضلاب بعنوان یکی از شریانهای حیاتی شهری مطابق با ضوابطی خاص جهت جمع آوری فاضلاب تولیدی در محلهای مصرف و انتقال آن به تصفیه خانه و به دو روش ثقلی و تحت فشار طراحی و اجرا میگردند. بر خلاف شبکه های توزیع آب که اغلب به دلیل فشار لوله ها، نشتی قابل تشخیص می باشد، نشتی فاضلاب عمدتا به دلیل گرانش فاضلاب، پنهان و به همین دلیل مشاهده و برآورد آن دشوارتر بوده که این امر بکارگیری تعمیر و نگهداری پیشگیرانه را به عنوان یک رویکرد سیستماتیک برنامه ریزی شده و تهاجمی برای اینگونه اقدامات حائز اهمیت می گرداند. این تعمیر و نگهداری را می توان بر اساس معیارهای خاصی مانند خطوط لوله بحرانی، سن خطوط لوله، زمان از آخرین تعمیر و نگهداری و غیره برنامه ریزی کرد. یک برنامه نگهداری پیشگیرانه تهاجمی تضمین می کند که خطوط فاضلاب در وضعیت کار مناسب باقی می مانند و از بسیاری از مشکلاتی که پیش از آن رخ می داده جلوگیری می کند.در این تحقیق بر اساس آمار استخراج شده از بانک اطلاعاتی متمرکز ثبت حوادث ۱۲۲ در بازه ی زمانی سالهای ۱۳۹۷ تا ۱۴۰۰ و دسته بندی پراکنش آنها با توجه به نوع و شدت حادثه همچنین تجزیه و تحلیل گزارشات ویدئومتری شبکه نسبت به پایش و رفع حوادث بر اساس دستورالعملهای تعمیرات و نگهداری پیشگیرانه اقدام گردیده که نهایتا نتیجه این اقدامات بر اساس آمار ارائه شده منجر به کاهش سالیانه ی حوادث گردیده است.

ویدئومتری، تعمبرات و نگهداری پیشگیرانه ، شبکه فاضلاب