محمدمهدی نیکتا - کارشناسی ارشد مهندسی عمران محیط زیست، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی شریف
محمد ارحامی - عضو هیئت علمی گروه عمران و محیط زیست دانشگاه صنعتی شریف

تعامل ذرات آلاینده معلق در هوا و پرتوهای نور، منجر به پدیدهای به نام پراکندگی نور میشود. مطالعه نحوه تعامل اینپرتوها با انواع آلایندههای موجود در هوا میتواند در تخمین میزان و جنس ذرات آلاینده در هوا مفید باشد. میزان پراکندگینور را میتوان با استفاده از شاخصی به نام قدرت پراکندگی سنجید که این شاخص با توجه به اندازه ذرات و طول موجپرتوهای تابیده شده تغییر میکند. در این پژوهش با طراحی یک ازمای ش، پرتوهایی با طول موجهای ۴۷۵ )آبی(، ۵۱۰)سبز(، ۵۷۰ )زرد( و ۵۶۰ )قرمز( بر محیطی حاوی ترکیبهای مختلفی از ذرات آلاینده PM۱ ، PM۲.۵ ، PM۷ و PM۱۰تابیده شد و با محاسبه قدرت پراکندگی، میزان تاثیر هر نوع آلاینده بر پراکندگی نور به صورت عملی و تئوری بررسی شد.نتایج به دست آمده نشان داد که افزایش قطر ذرات منجر به افزایش قدرت پراکندگی شده به طوریکه قدرت پراکندگ یمتناظر با ذرات PM۲.۵ به طور میانگین ۲۳ / ۶ برابر ذرات PM۱ بود و این عدد برای PM۷ و PM۱۰ به ترتیب ۲ / ۳۹ و۹ / ۷۶ محاسبه شد. همچنین مشاهده شد که در آزمایش عملی جهت رسیدن به نتایج با دقت مناسب نیاز است از دستگاهLaser Generator برای تولید پرتوه ای لیزر با طول موج مشخص و سنسور Photo Multiplier به منظور دریافت واندازه گیری میزان پراکندگی پرتوه ا، استفاده شود

پراکندگی نور، ذرات معلق، ریزگردها، آلودگی هو ا