مصطفی محمدی ده چشمه - دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز. ایران
عقیل گنخکی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز. ایران

پیامدهای منفی و فزاینده تغییر اقلیم در سال های اخیر مانند خشک سالی های متمادی در هم افزایی با افزایش جمعیت شهرها و رشد شهرنشینی سبب شده است تا اکثر کشورهای جهان ازجمله ایران با کمبود منابع آب قابل دسترس مواجه شوند؛ اما در پاسخ به این کمبودها، مدیران و تصمیم گیران سطوح مختلف بدون توجه به منافع گروداران و شرکت دادن آن ها در تصمیم گیری های مرتبط، بر راه حل های عرضه محور تاکید دارند و از پرداختن به مدیریت یکپارچه منابع آب خودداری نموده اند. این پژوهش با هدف شناخت و ارزیابی چالش های حکمروایی و مدیریت یکپارچه منابع آب شهرها به روش توصیفی–تحلیلی انجام شده است. به این منظور پس از تعیین و استخراج شاخص های مورد نظر با استفاده از نظرات خبرگان دانشگاهی و مدیران و تصمیم گیران مرتبط با موضوع، از روش های وزن دهی آنتروپی شانون برای وزن دهی به این چالش ها و از روش ترکیبی رتبه بندی TOPSIS برای تعیین و نمایش وضعیت شهرهای استان بوشهر نسبت به هم استفاده شده است. بر اساس نتایج؛ چالش های "تفرق سازمان های تصمیم گیر در مدیریت منابع آب" و "تاکید بر سیاست های عرضه محور آب" به ترتیب با وزن های۰۸۹/۰ و۰۸۶/۰ به عنوان مهمترین چالش شناخته شدند. نتایج بررسی شاخص های منتخب حکمروایی منابع آب و آنالیز مدل کمی پژوهش نشان داده است که شهرهای بوشهر، گناوه و دیلم در سطح "حکمروایی کاملا مطلوب"، شهر برازجان در سطح "حکمروایی مطلوب"، شهرهای اهرم، خورموج و عسلویه در سطح "حکمروایی متوسط"، شهرهای کنگان و جم در "سطح حکمروایی نامطلوب" و شهردیر در سطح حکمروایی کاملا نامطلوب" قرار دارند.

حکمروایی- مدیریت یکپارچه منابع آب, شهرهای استان بوشهر, TOPSIS